[?] L A C H E T N I E . V R [?]
[?..] K V P A [.] S K I M 16 . 11 S
[?…] R […] N E G O P O [?]
[?…..] C Z I L OA [.]
[?…] D Z O N I C H Z [..]
[?..] O C I I O [….]
Fragment wykonanego z wapienia pińczowskiego epitafium o wymiarach 88×33 cm i grubości 19 cm został wykorzystany przy wznoszeniu kaplicy jako nadproże nad wejściem do pomieszczenia znajdującego się powyżej zakrystii. Pierwotnie epitafium znajdowało się prawdopodobnie w kościele pw. św. Jakuba. Zostało odnalezione w 2019 r. przez autorów artykułu.
Na zachowanym fragmencie inskrypcji z można odczytać dwa, pisane renesansową majuskułą, pierwsze wersy: [SZ]LACHETNIE UR[ODZONY/A] /[RO]KU PA[Ń]SKIM 1611. Jeśli odczytanie daty jest poprawne, to epitafium mogło należeć do członka związanych w tym czasie z Włoszczową i bliską
okolicą rodów: Krezow, Oleśnickich lub Białobrzeskich.
Literatura:
• Anusik Zbigniew, Krezowie herbu Przeginia – genealogia rodu, „Przegląd Nauk Historycznych” 2019, R. XVIII, Nr 1.
• Kalina D., Malicki A., dz. cyt., s. 170.
• Pielas Jacek, Oleśniccy herbu Radwan a Zamoyscy w XVI–XVII wieku, „Rocznik Lubelskiego Towarzystwa Genalogicznego” 2019, T 1.
