Gdy jedzie się szosą Kielce – Busko, już z daleka widać charakterystyczny cebulasty hełm lisowskiego kościółka, górujący ponad otaczającymi go wysokimi i starymi drzewami. Warto choć na krótko zjechać z drogi i obejrzeć z bliska kościółek, po pierwsze silnie związany jest z rodem Krasińskich, a oprócz bezspornych wartości historycznych i duchowych, posiada istotne walory estetyczne, […]
Archiwum | listopad, 2012
21. DRUGNIA Kapliczka św. Jana Nepomucena
Wspomniane wyżej obiekty stanowiły najbliższe sąsiedztwo osiemnastowiecznej kapliczki. Ma ona bardzo oryginalną formę. Jej trzon – murowany i pokryty tynkiem, ma kształt ściętego stożka. Kapliczkę nakrywa barokowy, baniasty hełm. Obecnie pokryty jest gontem, ale jeszcze parę lat wstecz, jej pokrycie stanowiła blacha. We wnęce w trzonie kapliczki umieszczona jest polichromowana figura św. Jana Nepomucena. Trudno […]
20. DRUGNIA Dwór
Jan Długosz pisał w „Liber Beneficiorum”: …Item est ibi praedium regale. Potwierdzenie istnienia dworu znajduje się w inwentarzu z roku 1508: …In qua villa Drugnya est curia et praedio… Ale w roku 1564 był już tylko folwark, w którym mieszkali: urzędnik, dworniczka, panno, calce, dziewki 2, pastuch… W roku 1616 w Drugni były już dwa […]
19. DRUGNIA. Dzwonnica przy kościele parafialnym
Murowaną dzwonnicę, stojącą obok kościoła, zbudował ksiądz Stanisław Zamojski, proboszcz w Drugni w latach 1890 – 99. „Austriacy rabując i niszcząc swym tradycyjnym zwyczajem katolickie świątynie, zrabowali tu dzwon z 1870 roku…”. Kilkanaście lat temu (1987) kościół był remontowany. Wymieniona została drewniana konstrukcja sygnaturki, a jej hełm pokryto nową blachą. Zupełnie niedawno (niemal czuć jeszcze […]
18. DRUGNIA. Wnętrze kościoła parafialnego
Wróćmy jednak do historii związanej z obecnym kościołem. „Dn. 19 kwietnia 1876 r. o godz. 4 po południu kościół w Drugni zgorzał ze szczętem, jeno aparata kościelne zachowane w sklepionej zakrystii…ocalały, także monstrancja srebrna i 2 kielichy z patenami. Ubogi to wprawdzie był kościółek, jednak wielka boleść i niepowetowana stratę poniosła parafia, gdyż wśród pożaru […]
17. DRUGNIA.Kościół parafialny – widoki kościoła
W roku 1617 „kościół i plebania zgorzały” – zapisał ówczesny proboszcz, ksiądz Szymon Koczowski. Nie odbudowano go, ale na tym samym miejscu wzniesiono obiekt drewniany, który według inwentarza z czasów gdy proboszczem był tu ks. Jakub Eilasz Gogulski (1790-1818): „przedstawiał typ wiejskiego drewnianego kościoła z wieżyczką na dachu; główne drzwi zwrócone były na zachód, boczne […]
16. DRUGNIA. Kościół parafialny p.w. św. Wawrzyńca
W roku 1370 wieś Drugnia (wraz z Bogucicami i Pierzchnicą) przekazane zostały przez Kazimierza Wielkiego testamentem jego naturalnym synom: Niemierzy i Janowi. Nie wiadomo kiedy powstała tutejsza parafia – czy istniała już w czasach kazimierzowskich? Dokument biskupa Prandoty z Białaczowa z roku 1268 jest falsyfikatem, a w spisie świętopietrza drugnieńska parafia nie został wymieniona. „Kodeks […]
15. PIERZCHNICA. Kapliczka św. Anny
Kapliczka stoi na miejscu zwanym Mrowią Górą i należy to typu kapliczek słupkowych. Katalog Zabytków nie wspomina o niej w ogóle, a szkoda, bo jest to obiekt nie tylko ciekawy, ale bardzo znaczący, bo wskazujący miejsce po nieistniejącej drewnianej kaplicy św. Anny. Katarzynie Strąk, autorce książki o pierzchnickich kapliczkach nie udało się ustalić daty zbudowania […]
14. PIERZCHNICA. Zabudowa mieszczańska – domy mieszkalne
O królu Kazimierzu Wielkim mówi się, że zastał Polskę drewnianą a pozostawił murowaną. Jest to oczywiście przenośnia, będąca hołdem dla gospodarczych talentów władcy, który (szczęśliwie przyszło mu działać w warunkach względnego spokoju w tej części Kontynentu) jak żaden inny polski król sprzyjał procesom urbanizacyjnym, budował zamki i kościoły, dbał o naukę i oświatę. Jeszcze w […]
13. PIERZCHNICA. Zabudowa miejska: Karczmy, jatki, studnia na Rynku
Niewiele wiadomo o pierzchnickich karczmach, nie zachowały się na ich temat dokumenty. Pierzchnica – jako miasto, i to miasto położone przy trakcie – z całą pewnością karczmy mieć musiała. Zapewne już od pierwszych lat swej miejskości. Ale w książce Bogumiły Szurowej „Karczmy na Kielecczyźnie w XVIII i XIX wieku” nie ma o nich informacji, gdyż […]
Galeria
Najnowsze komentarze