Plan kościoła w Drugni
W roku 1370 wieś Drugnia (wraz z Bogucicami i Pierzchnicą) przekazane zostały przez Kazimierza Wielkiego testamentem jego naturalnym synom: Niemierzy i Janowi. Nie wiadomo kiedy powstała tutejsza parafia – czy istniała już w czasach kazimierzowskich? Dokument biskupa Prandoty z Białaczowa z roku 1268 jest falsyfikatem, a w spisie świętopietrza drugnieńska parafia nie został wymieniona.
„Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski w I tomie na str. 385 podaje rzekomą erekcję kościoła w Drugni, według której kościół stawiał Bolesław Wstydliwy (1248), zaś pokonsekrował Prandota z Białaczewa bp krak. pod wezwaniem św. Wawrzyńca, Bartłomieja i Zygmunta króla”- pisze ksiądz Wiśniewski. Z Liber Beneficiorum Długosza wynika, że około roku 1470 stał w Drugni kościół parafialny, murowany z kamienia, którego patronem był św. Zygmunt, zaś kolatorem król Polski, do którego ta wieś należała. „Z tej wsi dziesięcina szła do Chmielnika, dla plebana w Drugni. Ma pleban swe pola w stronie młyna. Z młyna pobiera trzecią miarkę, z sadzawki królewskiej trzecią część ryb łowionych. Ma trzy łąki, karczmę, zagrodnika pracującego dzień pieszy…” – przytacza informacje wyczytane u Długosza ksiądz Jan Wiśniewski.
