Oblęgorek znany jest powszechnie nie tylko dzięki posiadanym walorom krajobrazowym. Jego główną atrakcją, sprowadzającą tu każdego roku mnóstwo wycieczek, jest pałacyk – dworek Henryka Sienkiewicza. Dworek nie był nigdy rodową siedziba Sienkiewicza (jak pamiętamy, urodził się on na Podlasiu, w Woli Okrzejskiej) a jego związki z Ziemią Świętokrzyską zaczęły się dość późno, dopiero po jubileuszu dwudziestopięciolecia pracy literackiej, choć jeszcze przed otrzymaniem nagrody Nobla.
Rokiem jubileuszu uznany został rok 1897. Z tej okazji zawiązał się specjalny Jubileuszowy Komitet, który najpierw obdarował Sienkiewicza jego popiersiem, wyrzeźbionym w białym marmurze przez Piusa Welońskiego, ale potem, uznając iż jest to stanowczo zbyt skromny dar, w dniu 22 grudnia 1900 roku, na specjalnej uroczystości zorganizowanej w salach warszawskiego Ratusza, wręczył jubilatowi akt notarialny kupna Oblęgorka i cztery księgi z podpisami ofiarodawców z trzech zaborów. Posiadłość kosztowała nieco ponad 50 tysięcy rubli, toteż z uzbieranej sumy 70 tysięcy sfinansowano także przebudowę dworku oraz zakupiono 60 sztuk bydła, 6 koni a także maszyny i narzędzia rolnicze.
Dworek dobudowano do istniejącego już budynku zwanego Halikówką. Autorem projektu, co warto podkreślić – wykonanego całkowicie bezinteresownie, był warszawski architekt Hugo Kuder, w Stolicy znany między innymi z przebudowy katedry św. Jana. Eklektyczna architektura dworku jest zgodna z panującymi wówczas trendami. Dobrze oddaje ją ówczesny opis zamieszczony w „Gazecie Kieleckiej”: Elewacja pałacu (…) jest ozdobna i wdzięcznych form. Z jednej strony frontu wysoka baszta okrągła, dziesięć łokci wyższa od ściany szczytowej, u wierzchu ścięta i zakończona kamienną balustradą; z drugiej dwie smukłe wieżyczki zakończone strzałami.
Nad oknem piętra umieszczony został wykuty w kamieniu herb Sienkiewiczów – Oszyk, przedstawiający szyszak, łabędzia, łuk z trzema strzałami i kotwicę. Trójkątny szczyt dworku wieńczy kamienna postać rycerza w skrzydlatej zbroi husarskiej. Dziś – kiedy doczekaliśmy się ekranizacji wszystkich części Trylogii – postać husarza dla nikogo nie wydaje się obca, ale sto lat temu, zanim dzieła mistrza dotarły „pod strzechy”, umieszczona na elewacji rzeźba była odbierana przez miejscową ludność jako anioł sprawujący opiekę nad siedzibą wielkiego pisarza.
Dworek ma szesnaście pokoi; na podstawie relacji członków rodziny Sienkiewicza udało się z ogromną dozą prawdopodobieństwa zrekonstruować dawny wygląd i wyposażenie poszczególnych pomieszczeń parteru. Wejście prowadzi do sieni, skąd na prawo wchodzi się do gabinetu – pracowni mistrza, a na wprost do mocno wydłużonej jadalni. Z jadalni przejście wiodło do Halikówki, ale także do umieszczonej na osi wejścia – sypialni Sienkiewicza. Salon położony jest na prawo od jadalni i dostać się tam można również z sieni. Schody na piętro, gdzie znajdowały się kiedyś sypialnie, a dzisiaj, podobnie jak na parterze znajduje się ekspozycja muzealna, umieszczone są w wieży. Można się nimi dostać na wieńczący wieżę taras, z którego Sienkiewicz chętnie podziwiał urodę świętokrzyskiego pejzażu a przy dobrej pogodzie także ruiny zamku w Chęcinach, odległych od Oblęgorka o kilkanaście kilometrów.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
