Przełom wieku XVIII i XIX był dla tutejszego kościoła wielce owocny. Zbudowano obecną dzwonnicę, murowaną kostnicę i ogrodzenie przykościelnego cmentarza wraz z bramką i dwiema furtkami. Dzwonnica stanęła w linii zachodniego ogrodzenia, na osi kościoła, na wprost głównych drzwi. Ks. Wiśniewski nazywa ją „jednościenną”, co w zasadzie wszystko wyjaśnia. Ma ona dwie kondygnacje. W górnej trzy półkoliście zasklepione otwory, w których zawieszono dzwony. W dolnej jeden półkoliście zamknięty otwór – od czasu, gdy przez dzwonnicę już się na teren kościoła nie wchodzi, otwór drzwiowy z bramkę zamurowano tworząc wnękę. Dzwonnica ma dobre proporcje, a nakrywa ją trójkątny daszek. Prócz nazwy użytej prze księdza Jana – takie dzwonnice określa się także jako „parawanowe” lub „typu włoskiego”.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
