Interesująca przedstawiała się w XVIII w. kwestia dzwonnicy. Czytamy w inwentarzu: „Przy kościele zaraz nad zakrystią i kruchtą, czyli babieńcem są dwie małe niesklepione rezydencye naprzeciw siebie; w jednej są znaki pieca i kominka, druga bez tego obojga, z okienkami małemi… do nich wchód z cmentarza po schodach przykrych drewnianych. W środku jest sionka z małą wystawą, czyli gankiem do upadku skłonnym, nad którym jest kopułka mała i u niej są lokowane dwa dzwony niewielkie i trzeci w ganku maleńki, co wszystko nakrytedachem wczesney potrzebującym reparacji”.

Nie jest łatwo przełożyć ten opis na współczesny język. Oczywiste są to tylko sformułowania dotyczące ówczesnego stanu technicznego, będące podstawowym celem tworzenia tych inwentarzy. Wydaje się jednak, że ówczesna dzwonnica miała drewnianą konstrukcję, która wystawała ponad pulpitowy dach północnej przybudówki kościoła (mieszczącej na parterze zakrystię i kruchtę, a na piętrze dwie „rezydencye”, miedzy którymi znajdowała się „sionka”. „Sionka z małą wystawą, czyli gankiem” – chodzi o zapewne „o coś, co wystawało” ponad dach (wystawa) i było co do formy i konstrukcji ażurowe (ganek). „Kopułka mała” oznacza tu zapewne „baniasty” lub „kopulasty” daszek nad ażurową wieżyczką (czyli o szkieletowej konstrukcji, zapewne drewnianej). Pod pojęciem „przykrych” schodów należy chyba poszukiwać schodów stromych i niewygodnych, ale być może także zrujnowanych; wszystko to zresztą wcale się nie wyklucza wzajemnie…

Reasumując: nad środkową częścią północnej przybudówki umieszczona była wieżyczka-dzwonnica, nakryta kopulastym daszkiem na ażurowej konstrukcji. Mieściła ona trzy (co do rozmiaru – niewielkie) dzwony i stanowiła pionowy akcent urozmaicający bryłę kościoła od strony północnej, a więc od drogi, przy której był on usytuowany a także z gościńca prowadzącego w stronę wsi Krasna.

Cmentarz przykościelny pełnił wówczas także funkcję cmentarza grzebalnego. Korzystano też z jakiejś krypty pod kościołem bowiem zanotowano istnienie „małego w kościele grobku bez okna, w którym tylko dzieci małe zmieścić się mogą dla szczupłości miejsca”.

Oznaczone: Autor: Roman Mirowski

Pozytywnie zakręcony pasjonat kielecczyzny, absolwent Politechniki Świętokrzyskiej. Fotografuje co nieco i jako tako. Opisuje jak umie i stara się uratować od zapomnienia wszystko co się da :)

Bez komentarza

Skomentuj

Blue Captcha Image

*

MICHALCZYK WŁADYSŁAW EUGENIUSZ (1916-1994)

Władysław Eugeniusz Michalczyk urodził się 10 maja 1916 r. w Daleszycach (powiat kielecki), a jego rodzicami byli Jan (ur. 3 […]

MALICKI JÓZEF (1893-1953)

Józef Malicki urodził się 15 stycznia 1893 r. w Krasocinie, był synem Kazimierza i Katarzyny z Łapotów, którzy wzięli ślub […]

BORKOWSKI JAN WIKTOR (1885-1956)

Jan Wiktor Borkowski (wł. Jan Wiktor Dunin-Borkowski h. Łabędź) urodził się 7 czerwca 1885 r. w Dąbrowie Górniczej, był synem […]

MALSKA FLORENTYNA Z ZIELIŃSKICH i MALSKI KAROL

Prezentowany tekst jest rozszerzoną wersją opublikowanego na łamach czasopisma „Świętokrzyskie” Niewiele osób zapisało się w dziejach Kielc w tak chwalebny […]

JANOTA BZOWSKI JERZY (1906-1941)

Autor: Grzegorz Dąbrowski, Adam Malicki   Ziemia Włoszczowska ma wielu bohaterów o których pamięć warto podtrzymywać i upowszechniać wśród kolejnych […]

TEREK STANISŁAW – kowal z Kossowa

Stanisław Terek urodził się 20 kwietnia 1914 r. w Kossowie, a jego rodzicami byli Antoni (ur. 1876, zm. 1947) i […]