Maria ma na głowie złoty toczek, a ubrana jest w czerwoną szatę, na która nałożony jest ciemnozłoty (a od spodu ciemnoniebieski) płaszcz z narzuconą – też złotą, lecz o ton jaśniejszą) pelerynką. Układ fałd płaszcza o grubych fałdach, zakończony jest podobnie jak u rzeźby z Krużlowej „masywną agrafową fałdą”, nie ma jednak tak mocno „dzwonowego” […]
Archiwum autora
45. CHĘCINY Madonna z Dzieciątkiem
Małopolska, gotycka rzeźba drewniana, do której zaliczyć należy także dzieła znajdujące się na terenie południowej części Kielecczyzny, opracowana została przez J. E. Dutkiewicza. Dzieli on zachowane z tego zabytki na grupy terytorialne i typy stylistyczne. Wśród typów wyróżnia: „krakowski”, „sądecko-spiski” oraz „śląsko-pomorski”. Różnice pomiędzy poszczególnymi typami nie są wyraziste, zaś całość mieści się w grupie […]
44. CHĘCINY Figura św. Jana z dawnej belki tęczowej
Nie mamy jednak pewności, że figury kiedykolwiek zdobiły wnętrze kościoła Marii Magdaleny. Mogły też pochodzić z kościoła franciszkanów, a po kasacie zakonu zostać przeniesione do siostrzanego klasztoru klarysek (także franciszkanek), ale ponieważ nie pasowały do barokowego wnętrza, nigdy do kościoła nie trafiły. Druga z figur (i tu już nie może być żadnych wątpliwości) przedstawia św. […]
43. CHĘCINY Figura Matki Boskiej z dawnej belki tęczowej
Nasza wiedza o Chęcinach i chęcińskich zabytkach stale rośnie – głównie dzięki wciąż odnajdowanym archiwaliom. Ale daleko nam do pełnej wiedzy – wciąż są pytania, na które odpowiedzieć nie potrafimy. Tak jest w przypadku gotyckich figur, odnalezionych w dzwonnicy kościoła św. Marii Magdaleny. Stan tych figur sprawił, że zamiast zdobić wnętrze kościoła i być wciąż […]
42. CHĘCINY Figura św. Floriana z ołtarza głównego
Po bokach głównego ołtarza rozmieszczone są symetrycznie dwie figury świętych. Po stronie prawej ołtarza znajduje się postać świętego Wita, po lewej – świętego Floriana. Co do świętego Wita – nie ma jednomyślności. Istnieje tez pogląd, iż figura przedstawia św. Wacława. Ze świętym Florianem, na szczęście, nie ma żadnych wątpliwości. Święty przedstawiany jest zawsze w stroju […]
41. CHĘCINY Fragment wnętrza kościoła
Bardzo podobny co do wielkości i ogólnej kompozycji jest ołtarz św. Antoniego. Jest także barokowy, architektoniczny, z drewnianą nadstawą. Tym co wyróżnia go spośród ołtarzy jest jego kolorystyka. Zamiast malowania w kolorze kremowym, nadstawa jego jest marmoryzowana (czyli malowana w sposób imitujący marmur), w kolorze zgaszonej czerwieni z brązowymi żyłkami, z fragmentami pokrytymi cynobrem, zielenią […]
40. CHĘCINY Prezbiterium kościoła z ołtarzem głównym
Prezbiterium to najstarsza, szesnastowieczna część kościoła św. Marii Magdaleny. Otwarte do nawy otworem tęczowym, zakończone jest półkolistą absydą i nakrywa je sklepienie. Niemal całą powierzchnię prezbiterium wypełnia barokowy ołtarz z lat 70. XVII stulecia. Katalog Zabytków określa go jako: drewniany, przyścienny, architektoniczny, barokowy, z nastawą malowany w kolorze kremowym, częściowo złocony. Część główna jest murowana […]
39. CHĘCINY Kościół bernardynek od strony płd.-zachodniej
Powracając do historii powstania budynków klasztoru: przypomnijmy – zaczęło się od zbudowanego przy ulicy Małogoskiej (wówczas Niemieckiej) domu Kacpra Fodygi, który zapisał go na „cele pobożne”. Jego bratanek, Henryk, wypełnił ostatnią wolę stryja i przekazał budynek klaryskom, sprowadzonym tu z Gniezna. Dawny dom Fodygi rozbudował starosta Stefan Bidziński, łącząc powstały w ten sposób gmach klasztorny […]
38. CHĘCINY Figura św. Jana Nepomucena
Elewacje kościoła św. Marii Magdaleny – zgodnie z tradycją franciszkańskich świątyń – mają bardzo „surowy” charakter. Jedynie elewacja zachodnia (oraz wschodni szczyt) nosi ślady starań odejścia od pełnego ascetyzmu. W fasadzie zachodniej zastosowano w poziomie parteru nieznacznie wysunięte pilastry, dzielące tę część elewacji na trzy części. Otwory okienne maja kamienne obramienia. Część dolna od szczytu […]
37. CHĘCINY Kościół i klasztor bernardynek od wschodu
Przekazanie klaryskom kościoła św. Marii Magdaleny – zgodnie z zaleceniami komisji – uwarunkowane było wyremontowaniem przez nie, z własnych funduszy (a ściślej z pieniędzy Marianny Wilczewskiej z Łukowej), kościoła św. Ducha, zniszczonego przez pożarze w roku 1670. Po przejęciu kościoła klaryski (kierowane przez nową ksienię, Teresę Bidzińską, córkę chęcińskiego starosty) przystąpiły do przebudowy i rozbudowy […]
Galeria
Najnowsze komentarze