Po bokach głównego ołtarza rozmieszczone są symetrycznie dwie figury świętych. Po stronie prawej ołtarza znajduje się postać świętego Wita, po lewej – świętego Floriana. Co do świętego Wita – nie ma jednomyślności. Istnieje tez pogląd, iż figura przedstawia św. Wacława. Ze świętym Florianem, na szczęście, nie ma żadnych wątpliwości. Święty przedstawiany jest zawsze w stroju rzymskiego oficera. Bardzo często figurę wyposaża się w atrybuty związane z gaszeniem ognia, bowiem Florian (jak powszechnie wiadomo patron strażaków) zapewnia ochronę przed pożarem. Ale jest także opiekunem innych zawodów, których wykonywanie wiąże się z ogniem: piekarzy, hutników, kominiarzy, garncarzy. Z tej grupy zawodów, w czasach fundowania ołtarza w Chęcinach, znaczącą rolę odgrywali piekarze – więc może to z ich powodu ołtarz wzbogacono o postać świętego Floriana. Ale może też być tak, ze – rozpatrując jednocześnie obie postaci świętych – chodziło o zapewnienie miastu kompleksowej ochrony: przeciwpożarowej i medycznej, bowiem święty Wit (jeżeli jest to Wit, a nie Wacław) chronił przed chorobami.
Figury pochodzą zapewne z 1. połowy XVIII stulecia i co do cech stylistycznych – są późnobarokowe. Obydwie są rzeźbami pełnoplastycznymi, nieznacznie ściętymi w części tylnej. Wykonano je z drewna, pomalowano farbami, posrebrzono i pozłocono. Zamiast własnego opisu rzeźby, zacytuję tu fragment „Katalogu zabytków ruchomych”, autorstwa Z. Wojtasika: …Figura św. Floriana stojącego niemal frontalnie na płycie, w wyraźnie poruszonej pozie – w kontrapoście na lewej nodze, z drugą silnie ugiętą, ze zwróconą w lewo głową i korpusem – wydatnie wygiętym w biodrach. W prawicy nieco pochylony dzban, trzymany przy udzie, druga ręka uniesiona do wysokości bioder i odchylona w bok. Ubrany w złocona tunikę, na której srebrzony kolet złoto-ciemnozieloną, rozcinaną baskinę oraz w długi, intensywnie fałdowany płaszcz zawiązany węzłem na lewym ramieniu, ułożony wąskim pasem nad piersią, i wyłożony do przodu pod prawą ręką … Na głowie srebrzony hełm, na stopach złocone sandały z nabijanymi Gizami rzemieniami., wiązane wstążkami na łydkach. Twarz młoda, szczupła, o wyrazistych rysach, ujęta u dołu silnie trefiona brodą, karnacja w tonach kremowo-różowych. Podstawa ciemna, bladozielona….
Druga figura, św. Wacława lub św. Wita, przedstawiona jest w jeszcze bardziej dynamicznej pozie. W lewej ręce święty trzyma sierp księżyca.
Wnętrze kościoła ma bardzo jednorodny charakter, co wynika z niewielkich różnic czasowych dzielących czas powstania poszczególnych elementów wyposażenia świątyni. Z tego samego okresu pochodzą także organy, – których trójwieżowy prospekt przystawiony jest do północnej ściany chóru muzycznego, stanowiącego także chór zakonny. W tym samym czasie powstała także balustrada chóru, dekorowana 15 portretami, wśród których są:, czterej ewangeliści (na części południowej ), na części zachodniej święci – Mikołaj, Stanisław i Wojciech (uważani za patronów Polski), Matka Boska z Dzieciątkiem, św. Barbara, Koletta, Katarzyna, św. Franciszek; na części północnej: św. Cecylia, Klara i Elżbieta, których kult (z różnych względów) mocno związany jest z Chęcinami.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
