Bardzo podobny co do wielkości i ogólnej kompozycji jest ołtarz św. Antoniego. Jest także barokowy, architektoniczny, z drewnianą nadstawą. Tym co wyróżnia go spośród ołtarzy jest jego kolorystyka. Zamiast malowania w kolorze kremowym, nadstawa jego jest marmoryzowana (czyli malowana w sposób imitujący marmur), w kolorze zgaszonej czerwieni z brązowymi żyłkami, z fragmentami pokrytymi cynobrem, zielenią a także złotem i srebrem.
Pomiędzy spiralnymi, wyposażonymi w kompozytowe głowice, srebrnymi kolumnami (tu jednak pojedynczymi), umieszczony jest obraz świętego. W zwieńczeniu znajduje się para „adorantów” oraz złocista personifikacja słońca z promieniami o zróżnicowanej długości. Święty Antoni ukazany jest do kolan, stojący niemal frontalnie, z Dzieciątkiem na lewej ręce. Tło obrazu zakryte jest popielatym adamaszkiem, zdobnym w drobny deseń. Na obraz, zgodnie z zarysem postaci, nałożona została miedziana, złocona sukienka. W ręce, na której usadowiony jest Chrystus, święty Antoni trzyma lilię.
Ołtarz Matki Bożej z Dzieciątkiem ustawiony jest na wprost ołtarz św. Franciszka. Jest barokowy, architektoniczny o nadstawie co do kompozycji, detalu i kolorystki identycznej jak ołtarz świętego Franciszka. Taki sam co do kształtu (ośmiobok) jest też obraz w zwieńczeniu ołtarza – tutaj przedstawiający św. Annę z małą Matką Bożą.
W centralnej części ołtarza umieszczony jest obecnie niewielki obraz (nie wypełniający całej ramy, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Prócz ołtarzy „starej nawy”, w nawie nowej, przybudowanej przez starostę Stefana Bidzińskiego, znajduje się dwa nowe ołtarze: ołtarz św. Józefa oblubieńca i ołtarz Matki Bożej.
Między łukiem tęczowym a ołtarzem św. Franciszka, w północnej ścianie nawy znajduje się otwór drzwiowy, prowadzący do zakrystii. W otworze oprawiony jest portal kamienny zwieńczony gzymsem supraportowym. Kamienny blok tworzący nadproże portalu został wtórnie podciosany łukiem odcinkowym. Skrzydło drzwiowe osadzone w otworze, wykonane jest z żelaza, wzmocnionego listwami i ozdobione dekoracją. Nad portalem umieszczona jest tablica inskrypcyjna, w niezwykle bogato zdobionej ramie, poświęcona Mariannie Wilczewskiej, cześnikowej drohickiej, dobrodziejce chęcińskiego konwentu, która w latach 50. (zapewne) XVII stulecia osiadła przy klasztorze, a po śmieci spoczęła w krypcie kościoła. W wierszowanym epitafium czytamy: Deo Optimo Maximo. Rozumiała że tu co wskora śmierć zaiadła, lecz darmo, gdyż na kosę herbowną napadła, Wielmożney Maryanny Wilczewskiej z Łukowa, a to była drogicka sławna cześnikowa w tysiąc szescet trzydziestym piątym uro-dzona, na wieku swego czterdziestym trzecim przeniesiona, tysiąc szescet siedemdzieisiąt ósmym do wieczności maia siodmego, gdzie krzyż znalazła światłości, za iałmużny, co hoynie ubogim rozdała, osobliwie ten konwent wielce ratowała, za co pobożne siostry tu ja pochowały z żalem, jak dobrodziejkę miłą opłakały, kto czytasz za iey święte westchni pobożności, a w niebo dusze zalec, Bogu do wieczności.- Roku Pańskiego 1383. Dnia 12 czerwca.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
