Dokumenty dotyczące kościoła w Mokrsku Dolnym młodsze są od niego o ponad sto lat. Pierwszy zapis dotyczy roku 1325, kiedy plebanem był tutaj Maciej, a prebendarzem Albert. Pierwotny, najstarszy kościół powstał w Mokrsku w 1. ćwierci XIII stulecia co wynika ze sposobu wykonywania szczegółów kamieniarki; zbudował go cysterski warsztat budowlany. Kościółek miał prawie kwadratową nawę o wym. 5 na 6 metrów i podobne kształtem, choć znacznie mniejszego prezbiterium /7 na 3 metry/. W XVII stuleciu świątynia została znacznie rozbudowana. Rozebrano zachodnią ścianę i dostawiono barokowy korpus. Dawną, romańską nawę wykorzystano na prezbiterium, a pierwotnemu prezbiterium przeznaczono rolę schowka za ołtarzem. Dzięki takiemu sposobowi powiększenia – najcenniejsze, trzynastowieczne fragmenty ocalały prawie w całości. Znacznie mniej wiedzy i artystycznego smaku wykazali autorzy /i fundatorzy/ przeróbek z XIX stulecia.
Dzwonnica zlokalizowana jest na północny wschód od kościoła. Obecna wystawiona została ok.1782 roku na miejscu starszej. Niestety jej architektura nie próbuje nawet nawiązać poziomem do kościoła – nawet jak na osiemnastowieczne dzwonnice jest niesłychanie uboga, stanowiąc raczej rozwiązanie stricte techniczne, niż dzieło architektoniczne. Jednak skontrastowanie drewnianych płaszczyzn  dzwonnicy z bujną zielenią przykościelnego cmentarza i rozlewających się na szalunku plam światła poprzeplatanych głębokimi cieniami rzucanymi przez otaczające ją drzewa sprawia, że ma ona niezaprzeczalne walory plastyczne. By je zobaczyć, trzeba tam być jednak w letni słoneczny dzień, najlepiej  w porze około południowej.
Dzwonnica ma prostopadłościenny trzon na planie kwadratu o boku  6.85 metra. Nakrywa ją namiotowy dach o nieco odgiętych połaciach, kiedyś gontowy, teraz pokryty blachą /niezbyt fortunnej zamiany dokonano w latach 70. XX stulecia/. Konstrukcja słupowo – ramowa ukryta jest za szalunkiem z pionowych desek „z listwowaniem”. Na górnej kondygnacji znajdują się trzy dzwony, których głos, gdy biją,  wydobywa się z ośmiu otworów okiennych, symetrycznie rozmieszczonych  po dwa w każdej elewacji.

Oznaczone: , Autor: Roman Mirowski

Pozytywnie zakręcony pasjonat kielecczyzny, absolwent Politechniki Świętokrzyskiej. Fotografuje co nieco i jako tako. Opisuje jak umie i stara się uratować od zapomnienia wszystko co się da :)

Bez komentarza

Skomentuj

Blue Captcha Image

*

MICHALCZYK WŁADYSŁAW EUGENIUSZ (1916-1994)

Władysław Eugeniusz Michalczyk urodził się 10 maja 1916 r. w Daleszycach (powiat kielecki), a jego rodzicami byli Jan (ur. 3 […]

MALICKI JÓZEF (1893-1953)

Józef Malicki urodził się 15 stycznia 1893 r. w Krasocinie, był synem Kazimierza i Katarzyny z Łapotów, którzy wzięli ślub […]

BORKOWSKI JAN WIKTOR (1885-1956)

Jan Wiktor Borkowski (wł. Jan Wiktor Dunin-Borkowski h. Łabędź) urodził się 7 czerwca 1885 r. w Dąbrowie Górniczej, był synem […]

MALSKA FLORENTYNA Z ZIELIŃSKICH i MALSKI KAROL

Prezentowany tekst jest rozszerzoną wersją opublikowanego na łamach czasopisma „Świętokrzyskie” Niewiele osób zapisało się w dziejach Kielc w tak chwalebny […]

JANOTA BZOWSKI JERZY (1906-1941)

Autor: Grzegorz Dąbrowski, Adam Malicki   Ziemia Włoszczowska ma wielu bohaterów o których pamięć warto podtrzymywać i upowszechniać wśród kolejnych […]

TEREK STANISŁAW – kowal z Kossowa

Stanisław Terek urodził się 20 kwietnia 1914 r. w Kossowie, a jego rodzicami byli Antoni (ur. 1876, zm. 1947) i […]