Dokumenty dotyczące kościoła w Mokrsku Dolnym młodsze są od niego o ponad sto lat. Pierwszy zapis dotyczy roku 1325, kiedy plebanem był tutaj Maciej, a prebendarzem Albert. Pierwotny, najstarszy kościół powstał w Mokrsku w 1. ćwierci XIII stulecia co wynika ze sposobu wykonywania szczegółów kamieniarki; zbudował go cysterski warsztat budowlany. Kościółek miał prawie kwadratową nawę o wym. 5 na 6 metrów i podobne kształtem, choć znacznie mniejszego prezbiterium /7 na 3 metry/. W XVII stuleciu świątynia została znacznie rozbudowana. Rozebrano zachodnią ścianę i dostawiono barokowy korpus. Dawną, romańską nawę wykorzystano na prezbiterium, a pierwotnemu prezbiterium przeznaczono rolę schowka za ołtarzem. Dzięki takiemu sposobowi powiększenia – najcenniejsze, trzynastowieczne fragmenty ocalały prawie w całości. Znacznie mniej wiedzy i artystycznego smaku wykazali autorzy /i fundatorzy/ przeróbek z XIX stulecia.
Dzwonnica zlokalizowana jest na północny wschód od kościoła. Obecna wystawiona została ok.1782 roku na miejscu starszej. Niestety jej architektura nie próbuje nawet nawiązać poziomem do kościoła – nawet jak na osiemnastowieczne dzwonnice jest niesłychanie uboga, stanowiąc raczej rozwiązanie stricte techniczne, niż dzieło architektoniczne. Jednak skontrastowanie drewnianych płaszczyzn dzwonnicy z bujną zielenią przykościelnego cmentarza i rozlewających się na szalunku plam światła poprzeplatanych głębokimi cieniami rzucanymi przez otaczające ją drzewa sprawia, że ma ona niezaprzeczalne walory plastyczne. By je zobaczyć, trzeba tam być jednak w letni słoneczny dzień, najlepiej w porze około południowej.
Dzwonnica ma prostopadłościenny trzon na planie kwadratu o boku 6.85 metra. Nakrywa ją namiotowy dach o nieco odgiętych połaciach, kiedyś gontowy, teraz pokryty blachą /niezbyt fortunnej zamiany dokonano w latach 70. XX stulecia/. Konstrukcja słupowo – ramowa ukryta jest za szalunkiem z pionowych desek „z listwowaniem”. Na górnej kondygnacji znajdują się trzy dzwony, których głos, gdy biją, wydobywa się z ośmiu otworów okiennych, symetrycznie rozmieszczonych po dwa w każdej elewacji.