Przy trasie prowadzącej z Buska – Zdroju do Nowego Korczyna leży niewielka wieś Dobrowoda. Wieś ta w średniowieczu należała do biskupów lubuskich /jest na to dokument z roku 1238/ a później do krakowskich. Parafialny kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny wzniesiono w roku 1354, z fundacji krakowskiego biskupa Jana Grota i uposażono dziesięciną z Dobrowody, Baranowa, Kikowa i Krotowa. „W Dobrowodzie – pisze ksiądz Jan Wiśniewski w „Historycznym opisie kościołów, miast zabytków i pamiątek w Stopnickiem” – mieli biskupi krakowscy swoją rezydencję, w której tragicznie zakończyć miał życie w 1382 roku Zawisza z Kurozwęk, biskup krakowski”.
Kościół był gruntownie rozbudowany i przebudowany w latach 1524-25. Nie wiadomo kto był wówczas plebanem; pleban Józef odnotowany jest w roku 1518, natomiast w roku 1529 plebanował już w Dobrowodzie ksiądz Klemens z Nowego Sącza. Fundatorem mógł być Mikołaj Gnoiński, dziedzic na Wielkim Piasku i Zagajowie, którego herb Rak czyli Warmia i inicjały N. G. znalazły się na sklepieniu. Wciąż jednak trudno z całą pewnością określić jaki kształt kościół posiadał w wieku XIV, co dodano w wieku XVI, a co jedynie odnowiono.
Kościół ma trójprzęsłową nawę i węższe od niej jednoprzęsłowe, zamknięte prostą ścianą prezbiterium. Przy prezbiterium jest zakrystia, dobudowana od strony północnej, a obok, przy nawie dwuprzęsłowa kaplica Matki Boskiej, otwarta do nawy głównej, i tworząca coś w rodzaju nawy bocznej. Kaplica najprawdopodobniej dostawiona została w wieku XVI, zaś dobudowana do nawy od południa kruchta nosi już wyraźnie neogotyckie cechy.
Kościółek wzniesiono z ciosu. Nawę nakrywa sklepienie sieciowe z żebrami i zwornikami. W zwornikach umieszczone są herby: Ślepowron, Dębno, Jastrzębiec, Doliwa i Łodzia. Prezbiterium przykryto sklepieniem krzyżowo – żebrowym z oryginalnym zwornikiem w kształcie ludzkiej twarzy. Przy południowo – zachodnim narożniku nawy znajduje się niewielka, kolista w planie wieżyczka, która mieści w swym wnętrzu kręcone schody prowadzące na chór muzyczny. Interesującą kamieniarkę ma portal główny, umieszczony na osi zachodniej fasady kościoła. Jest on przykładem połączenia elementów gotyckich z renesansowymi; zdobią go laskowania, a w płaskorzeźbionej supraporcie herb Łodzia – z infułą, pastorałem i wazonami po bokach.
Wnętrze posiada elementy pochodzące z całego niemal okresu istnienia kościółka – późnogotycką chrzcielnicę ozdobioną herbami, renesansowe epitafium i płytę nagrobną Jana Boboli /zmarłego w 1605 roku/, późnobarokowe ołtarze, tabernakulum i ambonę , rokokowe organy, klasycystyczny relikwiarz Krzyża Św.
Kościół otoczony jest starym murem wzmocnionym skarpami. Na terenie przykościelnego cmentarza, w jego południowo -zachodniej części, znajduje się drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej, z nadwieszoną w górnych partiach otwartą izbicą.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
