Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Małgorzaty, kościół murowany z 1326 r.
Wieś Chybice leży na północny wschód od Łysogór, około dziesięć kilometrów od Nowej Słupi. Parafialny kościół w Chybicach, którego patronką jest św. Małgorzata, ufundowany został w roku 1362 przez dwóch krakowskich kanoników – Świesława i Macieja ze Śnieżkowic. Jest to kościół gotycki, usytuowany na otoczony murem wzgórzu, orientowany – czyli z prezbiterium zwróconym na wschód. Wzniesiono go z piaskowcowych ciosów, które obecnie pokrywa tynk.
„Do kościoła prowadzą odrzwia z kamienia ciosowego na których znajduje się rok fundacyi kościoła 1362 i zapewne restauracyi 1617. Rok konsekracyi kościoła przez biskupa Bodzantę niewiadomy. W 1741 r. ks. Kunicki biskup sufragan krakowski kościół powtórnie konsekrował. W 1841 r. odbyła się restauracya kościoła” – pisze ksiądz Wiśniewski.
Nawa ma plan prostokąta niewiele odbiegającego od kwadratu. Podobne proporcje ma prezbiterium, ale jest ono węższe od nawy i krótsze od niej. Na środku nawy stoi ośmioboczny filar o profilowanym cokole i wyodrębnionej części górnej, dźwigający sklepienne żebra. Sklepienie nawy jest krzyżowo żebrowe, w części wschodniej oparte na schemacie gwiaździstym. Umieszczone na przecięciach żeber zworniki są gładkie, pozbawione herbów czy innych dekoracji. Sklepienie prezbiterium jest także krzyżowo- żebrowe. Tu jednak bogatsze są wsporniki na których wspierają się żebra – mają one kształt masek zwierzęcych.
Od zachodu, na osi kościoła, dostawiona jest kwadratowa w planie wieża, częściowo wymurowana z kamienia, częściowo z cegły. Jej naroża wzmocnione są pilastrami, a od frontu ma ona przybudowany ryzalit mieszczący kręcone schody. Wieżę nakrywa czterospadowy dach. Na północ od prezbiterium dostawiona jest zakrystia nakryta sklepieniem kolebkowym i dobudowany później, a stanowiący jej przedłużenie, przylegający do nawy składzik. Również kruchta, dostawiona przy południowej ścianie nawy, powstała później niż najstarsze, gotyckie partie kościoła.
Nawa i prezbiterium wzmocnione są przyporami. Nakrywają je strome, dwuspadowe dachy. Ze starej, gotyckiej kamieniarki, zachowały się dwa portale: z prezbiterium do zakrystii, ostrołukowy, z drzwiami żelaznymi wzmocnionymi antabami oraz z zakrystii do składziku, o trójkątnym wykroju w jego górnej części. Portal z wieży do kościoła jest znacznie nowszy – wykuto na nim datę: 1710.
Ołtarz główny pochodzi z 1. połowy XVII wieku. Zdobią go figury św. św. Katarzyny, Małgorzaty i Michała oraz obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej i Nieustającej Pomocy z początków XVIII stulecia, współczesny im wizerunek św. Małgorzaty oraz starsze o sto lat św. Katarzyny Sieneńskiej i św. Joanny. Ołtarze boczne są późnobarokowe, podobnie jak ambona. Znacznie starsze są elementy wyposażenia: renesansowa chrzcielnica, późnogotycka kropielnica o kształcie kielichowym czy krucyfiks z początków XVII wieku. Wiernych na nabożeństwa przywołuje dzwon noszący datę 1565, ozdobiony herbem Odrowąż, literami PB i przedstawieniem Chrystusa na krzyżu. O szacownym, blisko sześćsetpięćdziesięcioletnim wieku chybickiego kościoła przypomina wszystkim wmurowana w jego ścianę kamienna tablica erekcyjna.
