Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Kościół jest murowany z 1646 r.
Wieś Brzeziny leży w gminie Morawica, kilkanaście kilometrów na południe od Kielc. Do czasu „przebudowy”, dokonanej około połowy XIX stulecia Brzeziny były wsią o zabudowie zwartej, skupionej w pobliżu kościoła. Potem przerobiono je na „ulicówkę” i dziś mają około pięciu kilometrów długości, a granice wsi dochodzą /dosłownie/ pod sam Urząd Gminy w Morawicy.
Współczesną atrakcją Brzezin jest, jak to tu nazywają, „drogowy skansen”. Jest to zorganizowana w tutejszym Obwodzie Drogowym stała wystawa sprzętu służącego do budowy i konserwacji dróg. Inicjatorem powstania ekspozycji był przed 10 laty kierownik obwodu, Stanisław Krześniak. Obecny szef obwodu, Stanisław Kmiecik, kontynuuje tradycje zapoczątkowane przez poprzednika. Każdy ze zgromadzonych tu eksponatów, jak w najprawdziwszym muzeum, posiada swoją „kartotekę”, w której znajduje się jego charakterystyka, opis techniczny, przebieg służby. Najstarszy z nich niebawem obchodzić będzie sto lat – jest nim parowa lokomobila produkcji brytyjskiej, wykonana w 1907 roku w firmie „Ranson’s and Jeffrie’s”. Trochę młodszy /z 1926 r./ jest walec ze słynnej HCP, czyli fabryki Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Jest tu także walec z firmy Skoda i lokomobila od Kruppa. Problemem z którym stale borykają się gospodarze ekspozycji jest jak zdobyć funduszy na bieżącą konserwację tak unikalnych eksponatów…
Brzeziński kościół parafialny jest blisko czterokrotnie starszy od najstarszego eksponatu „skansenu”. Zbudowany został w roku 1646, zaś konsekrowany w roku 1675. Kościół jest orientowany i wznosi się na wysokim wzgórzu zdecydowanie górującym nad całą wsią. Mimo, iż zbudowano go w okresie gdy powszechnie niemal panował barok, nosi on stylistyczne cechy późnego renesansu. W roku 1870 kościół został gruntownie przebudowany. Autorem projektu przebudowy – a właściwie raczej rozbudowy – był kielecki architekt, Alfons Welke. Nawa kościoła została przedłużona ku zachodowi. Na jej zakończeniu wzniesiono trzykondygnacyjną wieżę zwieńczoną hełmem. Wystrój głównej elewacji jest neobarokowy. Narożniki wieży flankowane są zdwojonymi pilastrami, a jej osie akcentują półkoliście zamknięte okna górnych kondygnacji oraz płasko zamknięty portal główny i koliste okno umieszczone nad portalem. W bocznych partiach elewacji frontowej umieszczono wnęki z postaciami świętych. Kompozycyjne połączenie wieży i dolnych partii elewacji rozwiązano w postaci trójkątnych półszczytów, przysłaniających dach nad nawą.
Prezbiterium kościoła jest dwuprzęsłowe, od nawy niższe i węższe. Zamknięte jest wielobocznie – przy nim, od północy dobudowana jest zakrystia z niewielkim skarbczykiem z początków XIX stulecia. Do nawy, od południa, dostawiona została w XIX stuleciu kruchta. Starsza część nawy oraz prezbiterium są od zewnątrz oszkarpowane. Starsze partie świątyni przekryte są sklepieniami; nad prezbiterium kolebką z lunetami, ze stiukową dekoracją pasowo – ramową, wykonaną przed połową XVII stulecia, nad zakrystią jest sklepienie kolebkowo – krzyżowe. Dachy kościoła są dwuspadowe.
Interesująca jest też brzezińska plebania. Wzniesiono ją w 1. połowie XIX stulecia. Jest murowana, tynkowana. Ma plan prostokąta, z czterokolumnowym gankiem i przelotową sienią na głównej osi. Przykrywa ją czterospadowy gontowy dach. Jej układ przestrzenny przypomina ówcześnie budowane zajazdy.
