Julian Ursyn Niemcewicz w swych Podróżach historycznych zanotował, że kościół w Trójcy powstał za Chrobrego a rozebrano go w wieku XVI, by z pozyskanego w ten sposób budulca wykonać ogrodzenie cmentarza „dla pielgrzymów”. Na czym opierał się Niemcewicz – trudno dziś zbadać, bowiem brakuje najstarszych źródłowych dokumentów.
Kościół powstał prawdopodobnie w XI lub w XII stuleciu, zbudowany we wczesnośredniowiecznym grodzisku. Prawdopodobieństwo jest wysokie, ponieważ był siedzibą archidiakona, a archidiakonat zawichojski powstał przed rokiem 1171. Istnienie kościoła poświadczone jest w spisie świętopietrza w roku 1328, zaś w roku 1470 wzmiankowany jest murowany kościół. W roku 1592 kościół po części był murowany, ale miał także fragmenty wykonane z drewna. Obecne prezbiterium pochodzi z XVII stulecia, ale przekształceniu uległo w następnym stuleciu, prawdopodobnie podczas dobudowywania nawy w latach 1739-42.
Być może z tych samych lat pochodzi drewniana dzwonnica – przez Katalog Zabytków datowana ogólnie – na wiek XVIII. Czworoboczna, składająca się z niższej i węższej kondygnacji górnej /z otworami dzwonowymi/, nakrytej gontowym dachem namiotowym oraz z dolnej wyższej i szerszej. Obie kondygnacje rozdziela daszek pobity gontem.
Bardzo pięknie opisuje ją ksiądz Bastrzykowski: „Stoi samotnie przy murze od północnej strony kościoła, mając od zachodniej strony dwie dość okazałe lipy, które ją konarami swymi jakby tarczą zasłaniają. Zbudowana proporcjonalnie, w słup, z drzewa sosnowego, jako strażnica nad dworzyszczem, a w razie walki jako jeden z punktów obrony, oszalowana deskami, nosi na sobie charakter dzwonnicy służącej jako punkt obserwacyjny. W górnej, węższej części posiada ośm otworów o półokrągłych zwykłych wykrojach … z dachem stromym namiotowym przechodzącym w krzyż. Górna część oddzielona od trzonu dachem stromym gontowym… Nakrycie więc dzwonnicy jest złożone z dwóch dachów przedzielonych profilowaniem…”.