Pierwszy, jeszcze drewniany kościół oraz klasztor zbudowano w Studziannie w latach 1673-74 jako fundację żarnowskiej kasztelanki Anny Starołęskiej i ks. Jana Zbąskiego, późniejszego warmińskiego biskupa. Klasztorna część Studzianny zaczęła się wówczas wyodrębniać od części „dworskiej”. Liczni pątnicy, przybywający tu nawet z Podlasia, czy jeszcze bardziej odległego Podola, przyciągani byli przez cudami słynący obraz Matki Bożej Świętorodzinnej. We wsi poczęli osiedlać się rzemieślnicy i kramarze, wyrastały w niej nowe domy. Wreszcie, a nastąpiło to około połowy XVIII stulecia, ta część Studzianny otrzymała nazwę Poświętne, a z czasem uzyskała nawet status miasteczka.
Obecny, barokowy kościół zbudowano w pierwszej ćwierci XVIII wieku, powtarzając schemat krakowskiego kościoła św. Anny. Plan kościoła posiada identyczne wymiary co krakowski pierwowzór: jego 3-przęsłowy korpus poprzedzony jest wąskim przęsłem z przedsionkami i narożnymi kopułowymi kaplicami /w Krakowie zamiast kaplic są dwie wieże/. Szeroką nawę ujęto w dwa rzędy połączonych przejściami kaplic. Za transeptem, na którego skrzyżowaniu umieszczono kopułę, znajduje się wydłużone prezbiterium – o długości zbliżonej do nawy – a przy nim dwie prostokątne przybudówki mieszczące na parterze zakrystię, a na piętrze bibliotekę i składzik.
Frontowa fasada kościoła jest szeroka i rozłożysta. Jej dwukondygnacyjna część środkowa posiada trójkątny szczyt; rozczłonkowana jest gzymsami i pilastrami. Oś główną akcentuje portal i balkon ujęty w kolumny dźwigające półkoliste zamknięcie. Na piętrze jest wielkie okno doświetlające nawę i dwie nisze z figurami świętych. Flankujące fasadę kaplice mają kopuły wsparte na smukłych ośmiobocznych bębnach.
Wnętrze kościoła ma monumentalny charakter, wynikający głównie z zastosowanego detalu. Wyposażenie wnętrza jest późnobarokowe i rokokowe. W głównym ołtarzu umieszczono cudowny obraz przedstawiający Świętą Rodzinę spożywającą wieczerzę. Obraz namalował w połowie XVIII stulecia flamandzki malarz, wzorując się na akwaforcie francuskiego sztycharza Jacquesa Callota z roku 1628. Najpierw obraz był własnością cesarza Ferdynanda, potem Cecylii Renaty – żony króla Władysława IV, następnie przeszedł w ręce szlacheckie, by wreszcie stać się własnością kongregacji filipinów. W roku 1968 obraz ukoronowany został przez kardynałów: Stefana Wyszyńskiego i Karola Wojtyłę, którzy celebrowali tu uroczystą Sumę w dniu 8 sierpnia.
Na wschód od kościoła, na przedłużeniu zakrystii, znajduje się budynek klasztoru. Przed kościołem jest obszerny dziedziniec z bramą na osi i dwiema kopułowymi dzwonnicami, akcentującymi naroża ogradzających dziedziniec murów.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
