Wzniesiono ją na zachód od kościoła, na jego głównej osi. „Zbudowana również z drzewa stoi naprzeciw głównych drzwi kościelnych. Ma kształt dwóch ośmiokątów, szerszego i węższego, stojących na sobie. Wieńczy ją wieżyczka z chorągiewką, na której 1758 r.” – pisze ksiądz Wiśniewski. Dzwonnica ma konstrukcję słupowo –ramową. Dolna część trzonu ma ściany lekko pochyłe, górna – pionowe. Są one oszalowane: część cokołowa pionowo ułożonymi deskami, pozostałe płaszczyzny mają poziomy układ desek. Dolny trzon od górnego oddziela pulpitowy, ośmiopołaciowy daszek. Całość zwieńczona jest ośmiopołaciowym dachem, który przechodzi w cebulasty hełm z chorągiewką wspomnianą przez księdza Wiśniewskiego. W roku 1960 dzwonnica spaliła się. Odbudowę zakończono w roku 1970 wiernie odtwarzając jej zabytkowe formy. Wewnątrz dzwonnicy wisi dzwon z roku 1784.