Kaplicę w Zagórzu, które wówczas nie było jeszcze częścią miasta, tylko odrębną wsią, zbudowano w roku 1865 z inicjatywy księdza Józefa Ćwiklińskiego. Zagórze w tamtym okresie wchodziło w skład kieleckiej parafii katedralnej. Istotnym dla historii tego obiektu stał się rok 1982. Kaplicę rozbudowano dostawiając przy nawie aneks. Przekształcono też jej wnętrze i zlikwidowano belkowy strop. W roku 1990 na południe od kaplicy, przy ogrodzeniu, wybudowano piętrową, murowaną dzwonnicę.
Kaplica jest orientowana. Ma prostokątna nawę i nie wyodrębnione prezbiterium, zamknięte trójbocznie. Od północy do nawy przylega zakrystia, a od południa niedawno dobudowany aneks, poszerzający nawę. Nad nawą i prezbiterium dach jest wspólny, dwupołaciowy, zakończony trzema połaciami. Nad przybudówkami dachy są dwuspadowe, o tym samym kącie nachylenia połaci co dach korpusu.
Obiekt ma konstrukcję zrębową, ustawioną na kamiennej podmurówce. Gontowe dachy maja więźbę krokwiowo – płatwiową. Elewacje oszalowane są deskami przybijanymi pionowo, z listwowaniem i zwieńczone gzymsem podokapowym. Szczyt zachodni i szczyty przybudówek mają szalunki z ozdobnym układem desek, przybijanych w jodełkę lub promieniście. Okapy są wydatne, wsparte na dekoracyjnie uformowanych rysiach. Dach wieńczy zgrabna wieżyczka na sygnaturkę, z trzonem ośmiobocznym pobitym gontem i arkadową latarenką nakrytą blaszanym hełmem.
Wnętrza nawy i prezbiterium mają pobielone ściany obite boazerią i trzypłaszczyznowy strop z desek: przybijanych do krokwi – o nachylonych płaszczyznach i poziomy ora, z desek mocowanych do jętek.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
