Parafia w Gierczycach powstała w roku 1390. Pierwszy drewniany kościół ufundowany został przez dziedziców Treszczyna; braci Jana i Mikołaja oraz ich matkę Pachnę, wdowę po Paszkonie. W roku 1595 ówczesny dziedzic, Jan Stefanowicz, „zarażony błędami heretyckimi sprofanował starożytny drewniany kościół, zagrabił uposażenie kościelne”. Na szczęście nie na zawsze, gdyż: „tknięty wyrzutami sumienia kościół odbudował i we wszystko, co potrzebne do służby Boże, hojnie zaopatrzył zobowiązawszy się płacić na utrzymanie plebana 10 grzywien rocznie”. Wybudował też w Gierczycach szkołę.
Istniejący do dzisiaj kościół wybudował w roku 1708 przy finansowym udziale parafian – gierczycki proboszcz, ksiądz Maciej Kurnicki. Świątynię konsekrował sufragan krakowski Mikołaj Kunicki w roku 1741. W roku 1797 od północy dostawiono murowaną zakrystię z przedsionkiem. Na piętrze, nad zakrystią, umieszczono bibliotekę i lożę kolatorską, otwartą oknem do wnętrza prezbiterium. Dwie kruchty: zachodnia i południowa powstały jeszcze później.
Kościół jest orientowany, zbudowany z modrzewiowego drewna w konstrukcji zrębowej na podmurówce z kamieni i sosnowych przyciesiach.. Nawę ma prostokątną ze ściętymi od wschodu narożnikami. Zakończone prostą ścianą z trójkątnym szczytem prezbiterium jest węższe, ale proporcje jego wnętrza podobne są do proporcji nawy. Nakryte jest – pisze ks. Bastrzykowski: „osobnym dachem gontowym z przyszufnicami i bardzo ładnym zaskrzynieniem. Nawę przy wschodniej krawędzi dachu zdobi ośmioboczna przezrocza wieżyczka na sygnaturkę, dawniej nakryta gontem wyrzynanym w karpią łuszczkę”. Dziś po gontach na dachach kościoła nie ma już, niestety, nawet śladu.