Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Marcina, obiekt murowany z 1595 r.
Cierno leży w pobliżu drogi łączącej Jędrzejów ze Szczekocinami. Według Łaskiego kościół w Ciernie stał już w wieku XII lub XIII, przeniesiony tu ze wsi Zdanowice. W stuleciach XV i XVI, zarówno wieś Cierno, jak i tutejsza parafia, były przedmiotem licznych sporów toczonych pomiędzy archidiecezją gnieźnieńską a biskupami krakowskimi. Łaski zaliczał parafię do dekanatu kurzelowskiego, podlegającemu archidiecezji z Gniezna, zaś Długosz uznawał ją za część diecezji krakowskiej. Obie strony miały częściowo rację, ponieważ połowa wsi należała do Ziemi Sieradzkiej, a połowa do Sandomierskiej. Nie było za to żadnego sporu co do wezwania kościoła: św. św. Jakuba apostoła i Marcina biskupa.
Ksiądz Wiśniewski cytuje dokument mówiący o powstaniu obecnego kościoła: „z kamienia i cegły zmurowany, w środku z kopułą drewnianą, kaplicami krzyżowymi, zakrystią murowaną i z wieżą murowaną razem z kościołem spojoną, fundowany jest kosztem opata wspólnie z klasztorem jędrzejowskim na miejsce kościoła, który się we wsi Zdanowicach znajdował, a to w roku 1522″. Katalog zabytków zamieszcza inną datę budowy: rok 1595, i jest to chyba bardziej prawdopodobne datowanie, zważywszy, że konsekracja kościoła odbyła się w roku 1627 (dokonał jej ks. Remigiusz Koniecpolski, biskup chełmski, administrator opactwa jędrzejowskiego).
Kościół jest orientowany; w zrębie jest gotycki, murowany, pokryty tynkiem. Początkowo składał się z dwuprzęsłowej nawy i prostokątnego, dwuprzęsłowego prezbiterium. Około połowy XVIII stulecia do gotyckiego korpusu dobudowane zostały dwie kwadratowe, symetrycznie rozmieszczone kaplice, nadające mu plan krzyża, zaś od zachodu nawę przedłużono o dodatkowe przęsło z czworoboczną, dwukondygnacyjna wieżą. Układ brył uzupełnia zakrystia przybudowana do północnej ściany prezbiterium. Wnętrza przykrywają sklepienia kolebkowo-krzyżowe, pochodzące z czasów osiemnastowiecznej przebudowy. Z ciekawszych detali wnętrza wymienić trzeba piaskowcowy portal z prezbiterium do zakrystii, barokowy, z roku 1690, ufundowany chyba przez ówczesnego proboszcza, Jana Krupkowicza, gdyż ozdobiony jest jego inicjałami.
Od zewnątrz kościół opięty jest szkarpami. Dachy są dwuspadowe, dość strome. Ze skrzyżowania połaci nawy i kaplic „wyrasta” wieżyczka na sygnaturkę, ośmioboczna, z baniastym hełmem i arkadkową latarenką.
Kościół ma pięć ołtarzy. W głównym, barokowym, z dekoracją w stylu regencji, pochodzącym z 1. połowy XVIII stulecia, znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, od ołtarza starszy co najmniej o półwiecze. Umieszczone przy obrazie wota dowodzą, że obraz od stuleci cieszył się opinią słynącego łaskami. W kaplicy północnej (św. Izydora) znajduje się obraz bł. Wincentego Kadłubka zaś w kaplicy południowej, której patronem jest św. Mikołaj, jest bardzo ciekawy obraz Świętej Rodziny z początków XVII stulecia. Przypuszcza się, że obraz jest darem ofiarowanym przez którąś z okolicznych rodzin szlacheckich – świadczą o tym herby: Jastrzębiec, Rawicz, Nowina i Topór, umieszczone w jego dolnej partiach.
Z listy cierneńskich plebanów, sporządzonej przez ks. Wiśniewskiego, a zaczynającej się w roku 1635 nazwiskiem ks. Jana Żelisławskiego, dowiadujemy się o pożarze z lat 70. XVIII w., który był chyba powodem przebudowy kościoła w roku 1772, w czasach ks. Bonifacego Krzepczyńskiego.
