Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem śś. Magdaleny i Mikołaja, obiekt murowany przed 1655 r.
„Na wyniosłej górze w Chełmcach w roku 1440 wystawił kościół murowany w kształcie krzyża pod tyt. św. Trójcy, św. Mikołaja i św. Maryi Magdaleny, Piotr Dunin herbu Łabędź” – czytamy w opisaniu Dekanatu Koneckiego pióra księdza Jana Wiśniewskiego. „Wyniosła góra” nadal dominuje nad okolicą, ale stojący na niej kościół jest już nie ten. Gotycki, wykonany z kamiennego ciosu spłonął około roku 1620. Obecny, wczesnobarokowy zbudowano około połowy XVII stulecia /na pewno przed rokiem 1655/.Dnia „15 sierpnia 1685 roku, z upoważnienia Jana Wydżgi, gnieźnieńskiego arcybiskupa, do którego archidiecezji Chełmce należały, pokonsekrował świątynię Władysław Silnicki, biskup Tarnopolski, sufragan wileński, prepozyt piekoszowski etc. Działo się to za rządów parafią ks. Zygmunta Biszorowskiego, kanonika kieleckiego, kolatorstwa Anny z Czartoryskich Tarłowej, wojewodziny sandomierskiej i synów jej Kazimierza i Mikołaja na Tenczynie Tarłów” – pisze ksiądz Wiśniewski. Przy okazji konsekracji powiększona została lista patronów kościoła – biskup uzupełnił ją o św. Jana Chrzciciela i św. Kazimierza królewicza.
Kościół jest orientowany. Od zachodu do nawy przylega trzykondygnacyjna wieża, dołem kwadratowa /na parterze mieści się tam kruchta/, wyżej ośmioboczna, nakryta strzelistym hełmem. Do trójprzęsłowego korpusu dostawiono prostokątne, mocno wydłużone prezbiterium, niższe i węższe od nawy. Przy zachodnim przęśle prezbiterium wykonane zostały dwie symetryczne, kwadratowe w planie kaplice. Ich poziom posadzki jest wyższy od reszty świątyni, bowiem pod nimi znajdują się sklepione krypty. Pełną symetrię brył tworzących kościół zakłócają dobudowane od północy: do nawy XVIII – wieczna kruchta, zaś do prezbiterium- współczesna mu zakrystia. Ściany nawy opinają szkarpy. Nawa, kaplice i prezbiterium nakrywają dachy dwuspadowe. Wieżę wieńczy bardzo wysoki i smukły hełm. Jego błyszczące, blaszane pokrycie widoczne jest z odległości kilku kilometrów.
Prezbiterium przykryte jest sklepieniem kolebkowo – krzyżowym, nawa kolebką z lunetami, wzmocnioną gurtami. Sklepienia dekorowane są późnorenesansowymi stiukami /z około połowy XVII stulecia/ o motywach ramowo – kartuszowych. Kaplice przesklepione są podobnie jak prezbiterium; podobna też jest dekoracja ich sklepień. W zworniku sklepienia kaplicy północnej, który ma formę kartusza, widoczny jest herb Topór i odwrócone inicjały Jana Tarły, lubelskiego wojewody. Kaplice otwarte są do prezbiterium arkadami o bogato oprofilowanych obramieniach oraz oknami. Nieźle zachowały się trzy barokowe portale, odkute współcześnie z budową kościoła.
Wyposażenie wnętrza świątyni jest głównie barokowe. Drewniany chór muzyczny i organy pochodzą z 3. ćwierci XVII stulecia. Podobnie ołtarze, choć te które dziś znajdują się w chełmieckim kościele podobno nie były tu od początku. Mówi się, że wykupiono je od władz carskich, które po powstaniu listopadowym, w ramach represji przekształciły franciszkański kościół w Chęcinach na więzienie, a całe jego wyposażenie zamierzały zniszczyć. W głównym ołtarzu znajduje się bardzo piękny obraz przedstawiający Chrystusa Ukrzyżowanego, noszący wyraźne piętno inspiracji malarstwem El Greca.
Miejscowa parafia liczy 3600 „dusz” i jest częścią dekanatu piekoszowskiego. Oprócz innych wiosek należy też do niej Sienkiewiczowski Oblęgorek. Nic więc dziwnego, że na miejscowym cmentarzu znajduje się rodzinny grobowiec Sienkiewiczów.
