Według informacji uzyskanej przez Bogumiłę Szurową od właścicieli chałupy – rodzinna tradycja ocenia wiek zagrody na ponad dwa stulecia. Najstarszym elementem siedliska miała być jednak stodoła, ale umieszczony nad izbą siestrzan, nosił datę: rok 1797. Cha-łupa miała plan mocno wydłużonego prostokąta (6 x 12 metrów), z izbą od frontu i znacz-nie większą od niej kuchnią od strony podwórza. Dobudowana od południa sionka, w której umieszczone są drzwi stanowiące wejście do chałupy oraz szerokie okno, doświetlające frontową izbę, pochodzą z czasów znacznie późniejszych, zapewne z lat 50. lub 60. Chałupa ma dach dwuspadowy, czym różni się od sąsiadujących z nią chałup. Być może – jak podejrzewa Bogumiła Szurowa – początkowo od strony ulicy poprzedzał ją podcień, nakryty trzecią połacią dachu. Po zlikwidowaniu podcienia przestrzeń strychową osłonięto szalunkiem – tu przybijanym „w jodełkę”.