Deo Optimo Maximo
LEOKADJA ZE STAROWIEYSKICH DE BIBERSTEIN JASZEWSKA
pozostawiwszy w nieutulonym żalu Męża Piotra i dwoje
dzieci Edmunda Syna i Maryą Ludwikę Córkę
w 22. wiośnie dnia 14. Stycznia 1847. roku życia zakonczyła
Chociaż nietrwały głaz ten potómności Swiadczy że Cnoty tey
Pani Żony i Matki wdzięki cierpliwośc i łagodność na tey ziemi
były bez naśladowania trwalszy pomnik w Sercach zasłużyła
Niechay Duch Jey Niebieskich używa rozkoszy
Epitafium znajduje się w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w kaplicy południowej. Marmurowa tablica w jasnym odcieniu brązu została skomponowana w układzie symetrycznym. Ma wymiary 87×100,5 cm. Pod ramą, w rogach umieszczono cztery okrągłe kwiaty słonecznika. Zachowały się resztki złocenia na płatkach i czerwone tło pod kwiatami. Pod łacińskim napisem wyryto i pokolorowano herby Ślepowron i Biberstein. Pod tekstem epitafium wyrzeźbiono anielską głowę ze skrzydłami (resztki kolorów na twarzy i skrzydłach).
Leokadia Kamila Józefa de Biberstein-Starowieyska urodziła się w 1824 r. w Czechowce (parafia Zakliczyn) w Galicji. W 1842 r. w Krakowie, w parafii Mariackiej poślubiła Piotra Pawła Jaszewskiego z Chomentowa (parafia Kije). W 1845 r. Piotr Jaszewski podpisał z hrabią Ignacym Komorowskim umowę dzierżawy Włoszczowy i okolicznych wsi. W 1853 r. rozpoczął proces wywłaszczenia – przejmowania dóbr włoszczowskich, ale przeszkodziła mu w tym własna śmierć w 1858 r.
Literatura:
• Kalina D., Malicki A., dz. cyt., s. 239.
• Księga do zapisywania Aktów Stanu Cywilnego Małżeństw dla Parafii Panny Maryi Kościoła w Wolnem Mieście Krakowie na Rok 1842, jednostka sygn. 29/328/0/2/125.
• Łoziński J., Wolff B., dz. cyt., s. 62–63.
• Majewski A., dz. cyt., s. 818.
• Minakowski Marek Jerzy, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), https://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=8.585.399 [dostęp: 10.11.2020]
• Pawlik Z., op. cit., s. 69.
• Wiśniewski J., dz. cyt., s. 277.
