D. O. M.
Tu spoczywają zwłoki ś.p. Jana i Józefy
Frydrychiewiczów
małżonków. Jan przeżył lat 61, a Józefa
65. I zkończeli życie w pobożności Ru 1840
przywiązały. Syn Woiciech i Magdale
na Żona te pamiątke poświęcaią proszą
czytelnika o westchnięnie do Boga.
Inskrypcja nagrobkowa, na prostokątnej płycie z marmuru chęcińskiego o wymiarach 78×64 cm, wmurowanej w ogrodzenie cmentarza przykościelnego od strony zachodniej, za ołtarzem polowym.
Inskrypcja dotychczas nienotowana w literaturze. Jedyne informacje na temat rodziny Frydrychiewiczów (w indeksach genealogicznych czasami zapisywanej błędnie: Frydrychowicz) można uzyskać z analizy ksiąg metrykalnych. W księdze ślubów z 1798 odnotowano zaślubiny Jana Frydrychiewicza z Józefą Krzystek. Frydrychiewiczowie mieszkali we Włoszczowie we własnym domu pod numerem 76. Mieli ośmioro dzieci: Piotra (ur. 1800), Franciszka (1801), Marcina (1803), Jozefa (1806), Antoniego (1808), Annę (1812), Mariannę (1814) i Wojciecha Stanisława (1815).
Józefa zmarła 25 kwietnia 1840 r. w wieku 70 lat. 18 października 1841 r. 69-letni owdowiały Jan, jak zapisano w akcie: „obywatel rolnik”, poślubił drugą żonę – 45-letnią wdowę Barbarę Wawrzykowską. Jak udało się ustalić ks. Tadeuszowi Gaci ojcem Jana był Antoni Frydrychiewicz, który na dokumencie
z 1789 r. figuruje jako burmistrz Włoszczowy. Fundator omawianej tablicy – syn Jana i Józefy – Wojciech w 1840 r. był pisarzem prowentowym w Bolminie. Podaną w inskrypcji datę roczną 1840 można skojarzyć wyłącznie z datą śmierci Józefy. Nie udało się ustalić daty śmierci Jana, a zarazem
najstarszej możliwej daty ufundowania tablicy.
Literatura:
• Gacia Tadeusz, Królewskie przywileje odbywania jarmarków we Włoszczowie w źródłach rękopiśmiennych od XVI do XVIII w. Tłumaczenie z dodaniem objaśnień, Kielce 2020, mps.
