Widok łagowskiego kościoła parafialnego od południowego-wschodu
Parafia w Łagowie istniała już w roku 1326, co wiadomo z akt watykańskiej kurii, musiał więc stać tu kościół – co zresztą potwierdzone jest dokumentem z roku 1230. Brak wiedzy co do lokalizacji kościoła. Przyjmuje się, że stał on w tym samym miejscu co obecna świątynia, choć istnieje też hipoteza, że stał on kilkadziesiąt czy nawet sto metrów dalej, w kierunku zachodnim. Badania archeologiczne żadnych rozstrzygnięć na ten temat nie przynoszą, ale wydaje się, że bardziej prawdopodobną jest jednak lokalizacja w obecnym miejscu, gdyż usytuowanie kościoła wydaje się miało pewien wpływ na wygenerowanie układu urbanistycznego Łagowa.
Pierwszy łagowski kościół zbudowany był z drewna. Nie można więc wykluczyć, że kościół o którym pisze w Liber Beneficiorum Długosz, a który składał się z drewnianej nawy i murowanego prezbiterium był w części (nawa) pierwszym kościołem Łagowa, a proces jego modernizacji rozpoczęto dobudowując do starej drewnianej nawy – nowe, murowane prezbiterium. Prezbiterium jest zdecydowanie gotyckie, a więc z czasów lokacji miasta lub z pierwszych lat „miejskosci” Łagowa. Nie wiadomo dokładnie, kiedy je wybudowano. Z herbu Sulima umieszczonego na zworniku sklepienia można wnioskować, że sklepienia zakończono w latach gdy włocławskim biskupem był jeden z Oporowskich (pieczętujących się tym właśnie herbem): Władysław (lata 1434-49) lub Jędrzej (1481-83).
