W aktach Dyrekcji Ubezpieczeń zachował się plan kościoła z roku 1845. Miał on prostokątną wydłużoną nawę, od zachodu flankowaną dwiema kolistymi wieżyczkami, transept utworzony z kaplic i niewielkie prezbiterium o planie zbliżonym do kwadratu. Bryłę uzupełniały jeszcze: przybudowana od północy do prezbiterium zakrystia oraz kruchta, dobudowana do południowej ściany nawy. Na przełomie XIX i XX stulecia (wiemy to z relacji Michała Rawity-Witanowskiego) wnętrze nawy nakrywał płaski strop, zaś nad prezbiterium znajdowało się pozorne sklepienie z desek. Dzisiejszy kształt nadała daleszyckiej świątyni przebudowa z lat 1907-1912 dokonana według projektu znanego architekta, Stefana Szyllera. W swym projekcie Szyller zachował dawną długość nawy i flankujące ją od zachodu wieżyczki, ale dobudował jeszcze nawy boczne, znacznie powiększając powierzchnię świątyni i nadając je układ bazyliki. Znacząco wydłużył także prezbiterium, zamykając je trójbocznie. W projekcie zachował ideę dwóch symetrycznie rozmieszczonych kaplic, oddalając je jednak od siebie – co wynikało z dodania naw bocznych. Zlikwidował kopułę nad skrzyżowaniem, a całe wnętrze kościoła nakrył sklepieniami.