Istnieją dwie hipotezy odnoszące się do powstania kaplicy w Woli Kopcowej. Jedna – wywodząca się z miejscowej tradycji głosi, że kaplica trafiła tu przeniesiona około połowy XIX stulecia z tzw. Kopcówki koło Cedzyny. Druga przypisuje powstanie kaplicy inicjatywie księdza Józefa Ćwiklińskiego z kieleckiej katedry, dzięki któremu mniej więcej w jednym czasie w podkieleckich wsiach powstało kilkanaście takich kaplic. W tym przypadku jej budowę należałoby datować na połowę wieku XIX. Do roku 1918 wieś Wola Kopcowa wchodziła w skład parafii katedralnej. Potem włączono ja do nowopowstałej parafii w Masłowie.
Kaplica stoi po środku wsi, po wschodniej stronie drogi z Kielc do Masłowa, nieco wyniesiona nad drogę. Jest orientowana a plan jej jest niemal identyczny, jak kaplicy w Dąbrowie. Składa się z prostokątnej nawy z nie wyodrębnionym prezbiterium oraz z dobudowanej od północy zakrystii, a od zachodu kruchty. Nawę i prezbiterium nakrywa wspólny dach krokwiowo- belkowy, dwupołaciowy, we wschodniej części przechodzący w trójpołaciowy. Dachy dobudówek są także dwupołaciowe, a wszystkie /oprócz sygnaturki/ pobite są gontem. Wieżyczka na sygnaturkę jest dość wydatna, w planie ośmioboczna, z arkadkową latarenką pod cebulastym, blaszanym hełmem.
Kaplica ma konstrukcję zrębową spoczywającą na kamiennej podmurówce. Ściany pokrywają szalunki z ułożonych poziomo wąskich desek, niemal listew. Sposób wykonania szalunków oraz schodkowe fryzy na trójkątnych szczytach nawy i kruchty /chyba wykonane w ramach remontu, ale bez zgody władz konserwatorskich?/ nadają architekturze kaplicy charakter podobny do rosyjskiego budownictwa drewnianego Dalekiej Północy.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
