Jeszcze kilka lat temu, podróżując samochodem z Warszawy do Krakowa, wjeżdżało się w wąskie i kręte uliczki miasta Szydłowca. Dzisiaj miasto omija szeroka i wygodna obwodnica, a umieszczone przy niej osiedle pięciokondygnacyjnych bloków skutecznie zasłania panoramę zabytkowego Szydłowca z górującą nad innymi budynkami wieżą ratuszową.
Szydłowiec znany jest z dokumentów już od wieku XIII. Stanowił wówczas własność rodziny Odrowążów, którzy później, właśnie od Szydłowca, przyjęli nazwisko Szydłowieckich. Pierwszymi, którzy zdecydowali się przybrać to nazwisko, byli bracia Jakub i Sławko. Początkowo osada targowa, a od 1417 roku miasto, prawo magdeburskie otrzymuje Szydłowiec od Kazimierza Jagiellończyka w roku 1470. Duży wpływ na rozwój i rozkwit Szydłowca miała niewątpliwie wysoka pozycja rodu Szydłowieckich. Pełnili oni najwyższe urzędy w państwie, ciesząc się zaufaniem władców. Krzysztof Szydłowiecki, kasztelan krakowski i sandomierski piastował urząd kanclerza wielkiego koronnego. Był także wielkim humanistą – utrzymywał stosunki z wielu wybitnymi przedstawicielami europejskiej nauki i kultury, w tym z Erazmem z Rotterdamu.
W połowie wieku XVI miasto przechodzi na własność Radziwiłłów, a konkretnie księcia Mikołaja Radziwiłła Czarnego, jako wiano wniesione przez Elżbietę, córkę Krzysztofa Szydłowieckiego. Trwa okres pomyślności i rozwoju miasta. Staje się ono ośrodkiem osadnictwa włoskiego, szkockiego, żydowskiego i niemieckiego. Miasto podupada w wieku XVII, nękane licznymi epidemiami i zarazami. Mimo wysiłków właścicieli miasta i miejskich władz, nie udaje się Szydłowcowi odzyskać dawnego znaczenia i dobrobytu. Po bezpotomnej śmierci ostatniego Radziwiłła z tej linii, miasto zakupiła w 1821 Anna Sapieżyna, by wreszcie odsprzedać je w 1828 roku rządowi Królestwa Polskiego.
Z Radziwiłłowskich czasów, z okresu największej świetności Szydłowca, pochodzi późnorenesansowy ratusz zlokalizowany na środku rynku. Wzniesiony w latach 1602-1605 przez majstrów Kaspra i Wojciecha Fodygów prostokątny budynek z kolistymi smukłymi wieżyczkami narożnymi, miał początkowo dwie kondygnacje oraz wysoką attykę. W wieku XIX  za attyką wybudowano trzecią kondygnację i wówczas w arkadowym fryzie attyki pojawiły się okna. Przybudowana od frontu sześciokondygnacyjna wieża, dołem kwadratowa, wyżej ośmioboczna , zwieńczona jest hełmem z latarnią.
Ratusz restaurowany był po pożarach w roku 1930; gruntownego remontu, połączonego z częściową rekonstrukcją doczekał się dopiero w latach 1949-58. Dziś, jak dawniej, ratusz jest siedzibą miejskich władz. W jego piwnicach mieści się stylowa restauracja, której kuchnia sprawia, że warto zjechać z warszawskiej obwodnicy.

Oznaczone: Autor: Roman Mirowski

Pozytywnie zakręcony pasjonat kielecczyzny, absolwent Politechniki Świętokrzyskiej. Fotografuje co nieco i jako tako. Opisuje jak umie i stara się uratować od zapomnienia wszystko co się da :)

Bez komentarza

Skomentuj

Blue Captcha Image

*

MICHALCZYK WŁADYSŁAW EUGENIUSZ (1916-1994)

Władysław Eugeniusz Michalczyk urodził się 10 maja 1916 r. w Daleszycach (powiat kielecki), a jego rodzicami byli Jan (ur. 3 […]

MALICKI JÓZEF (1893-1953)

Józef Malicki urodził się 15 stycznia 1893 r. w Krasocinie, był synem Kazimierza i Katarzyny z Łapotów, którzy wzięli ślub […]

BORKOWSKI JAN WIKTOR (1885-1956)

Jan Wiktor Borkowski (wł. Jan Wiktor Dunin-Borkowski h. Łabędź) urodził się 7 czerwca 1885 r. w Dąbrowie Górniczej, był synem […]

MALSKA FLORENTYNA Z ZIELIŃSKICH i MALSKI KAROL

Prezentowany tekst jest rozszerzoną wersją opublikowanego na łamach czasopisma „Świętokrzyskie” Niewiele osób zapisało się w dziejach Kielc w tak chwalebny […]

JANOTA BZOWSKI JERZY (1906-1941)

Autor: Grzegorz Dąbrowski, Adam Malicki   Ziemia Włoszczowska ma wielu bohaterów o których pamięć warto podtrzymywać i upowszechniać wśród kolejnych […]

TEREK STANISŁAW – kowal z Kossowa

Stanisław Terek urodził się 20 kwietnia 1914 r. w Kossowie, a jego rodzicami byli Antoni (ur. 1876, zm. 1947) i […]