Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Kościół jest murowany, prezbiterium przed 1470 roku, korpus nawowy ( w miejsce drewnianego) z lat 1581-1600.
Chociaż bardziej znany jest Łagów lubuski, ale świętokrzyski „Łagów położony nad rzeką Łagowicą, należy do najdawniejszych miasteczek polskich. W r. 1085 Władysław Herman darował Łagów wraz z znajdującym się wtedy tam zamkiem biskupom kujawskim” – napisał ksiądz Wiśniewski powołując się na Kronikę Galla. W oficjalnych dokumentach, a konkretnie w bulli Eugeniusza III z 1148 roku, wymieniono „castrum Lagou et decima eius”. Z dalszej treści dokumentu wynika, że łagowski gród poprzednio stanowił uposażenie kościoła NMP w Zawichoście, czyli musiał powstać o wiele wcześniej. Nigdy nie był jednak – zdaniem profesora Kiryka – siedzibą kasztelanii czy innej świeckiej władzy administracyjnej.
W roku 1253 książę Bolesław Wstydliwy wydał zgodę włocławskiemu biskupowi Wolimirowi na lokację miasta. Do lokacji jednak chyba nie doszło, bowiem nie ma na ten temat żadnych zapisów w dokumentach. Następne zezwolenie na lokację wystawiła w roku 1375 biskupowi Zbylutowi królowa Elżbieta, władczyni Polski i Węgier. Odtąd wieś Łagów zamieniona została na miasto, „z prawem niemieckim i z targami co czwartek, które to przywileje król Jagiełło na prośby Piotra Radolina, obojga praw doktora, zatwierdził w 1390 roku.”
Oprócz zwykłych czynników oddziaływujących na rozwój miasta, jak handel czy rzemiosło, na pomyślność Łagowa wpływało też górnictwo kruszcowe i powstający w okolicach przemysł. W roku 1598 w okolicach Łagowa działały 43 kopalnie żelaza, a miasto stanowiło ważny ośrodek górniczy.
Kościół NMP w Łagowie wzmiankowany był w roku 1230. Powstał chyba znacznie wcześniej; być może początkowo był tylko kaplicą grodową, z czasem otrzymując uprawnienia parafialne. O istnieniu parafii z całą pewnością mówić można od lat 1325 –27, bowiem w spisach świętopietrza z tego okresu łagowska parafia jest już odnotowana. W czasach Długosza tutejszy kościół w połowie był drewniany a w połowie murowany. Kolatorem kościoła był wtedy włocławski biskup, zaś proboszcz, choć miał w Łagowie aż siedem domów, zamieszkiwał w Baćkowicach, w pracy duszpasterskiej „wyręczając się wikariuszami”.
„Hieronim Rozrażewski herbu Doliwa, dzielny i uczony biskup włocławski/ 1581 –1600 postawił w Łagowie kościół gotycki o trzech nawach murowany, pięknie zasklepiony, z wysoką wieżą na przedzie, w której mieszczą się dzwony”. Uzupełniając tekst księdza Wiśniewskiego, dodać należy, ze kościół jest orientowany, wymurowany z kamienia i otynkowany. Jego prezbiterium zostało z poprzedniego kościoła – powstało przed rokiem 1470. Nakrywa je sklepienie krzyżowo – żebrowe. Przy prezbiterium dostawiona jest otwarta na zewnątrz kapliczka oraz od północy zakrystia, wybudowana na przełomie XVII i XVIII stulecia.
Korpus kościoła to trójprzęsłowa nawa i dobudowane do niej kaplice, tworzące rodzaj naw bocznych. Kaplice od strony północnej są prostokątne, wąskie i przylegają na całej długości nawy. Kaplice od południa są prawie kwadratowe i dostawiono je tylko do przęseł: środkowego i wschodniego. Zachodnia wieża ma plan kwadratu, jest dość masywna, ma kilka kondygnacji wysokości, a od północy przylega do niej podkowiasta basztka ze schodami we wnętrzu.
Sklepienia nawy i trzech kaplic są gwiaździste, w zakrystii żaglaste, a w przyziemiu wieży jest kolebka z lunetami. Dachy kościoła są dwuspadowe, od wschodu szczyt ozdabiają sterczyny. Zachowały się gotyckie ostrołukowe portale i dwoje żelaznych drzwi z wieku XVI, wyposażone w stare zamki. Główny ołtarz jest późnorenesansowy. Powstał około roku 1600; zdobi go bogata dekoracja snycerska i obraz św. Michała Archanioła, obecnego patrona łagowskiego kościoła.
