Widok ku wschodowi. Jak już wspominałem, zabudowa ulicy Długiej czyli Bożniczej w Chęcinach – poza samym gmachem synagogi – nie należy do szczególnie interesujących. Położone przy tej ulicy kamieniczki mają jedną lub dwie kondygnacje wysokości i na ogół nie zdobi ich interesujący detal. Warto jednak wiedzieć, że wśród chaotycznej i nieefektownej zabudowy znajduje się kilka kamieniczek, których układ piwnic oraz zachowane detale, świadczą o XVII-wiecznym pochodzeniu. Niestety, zarówno sklepione piwnice jak i kamienne portale nie są widoczne z ulicy, nie są tez dostępne dla zwiedzających, zaś, zewnętrzny wygląd kamieniczek raczej kamufluje niż uzewnętrznia ukryte w nich walory.
Jednym z najbardziej niepozornych, a zarazem ogromnie interesującym (po bliższym poznaniu) jest budynek oznaczony numerem 3. Jest on parterowy i ma bezstylową, trzyosiowa elewację. Na planie Potockiego jest to duża kamienica, a z innych dokumentów dowiadujemy się, że miała ona na parterze dwie sklepione izby przedzielone przejazdowa bramą. Sklepienia (kolebki z lunetami) miały także piwnice. Podczas II wojny światowej budynek uległ zniszczeniu- z XVII-wiecznej kamienicy zachowały się tylko sklepione pomieszczenia parteru i pietra po prawej stronie dawnej bramy. Przestrzeń po bramie została przebudowana i stanowi dziś fragment innego budynku.
Innym, wartym zauważenia obiektem, jest budynek oznaczony numerem 6, także kryje w sobie relikty XVI-wiecznej kamienicy. Dzisiejszy dom nr 6 to dawna izba frontowa kamienicy, która pierwotnie miał szerokość 14 metrów i dwie taki izby przedzielone sienią. Zachowana izba przesklepiona jest kolebką z lunetami. Od strony wąskiej uliczki od strony zachodniej, doświetla ją okno z ozdobnym, renesansowym obramieniem, wykonanym z czerwonego piaskowca. Piwnice tego domu, także relikt XVII-wiecznej kamienicy, przesklepione kolebkami i kolebkami z lunetami, wychodzą poza obręb dzisiejszego obiektu, bo część ich znajdowała się pod (nieistniejąca obecnie) bramą przejazdową.
Sa tez przy ulicy Długiej budynki drewniane z lat powojennych. Do takich należy parterowy dom z facjatka na poddaszu, którego ściany pokrywały ozdobne szalunki. Był on zbudowany dla kogoś, kto trudnił się handlem, (lub rzemiosłem) bo wyraźnie widoczny jest podział na część mieszkalną (z drzwiami i trójdzielnym oknem od frontu) i część użytkową – z drzwiami i witryną.
Dzisiejszy widok ulicy Długiej stanowi wyzwanie dla jej mieszkańców i dla władz miasta. Burzliwy i niezwykle cenny rozwój przedsiębiorczości, jaki nastąpił w ostatnich kilkunastu latach, przyniósł nowe zagrożenia. Ludzie zapragnęli „coś” zrobić ze swoimi budynkami, rzecz w tym, by działania te toczyły się we właściwym kierunku. Trudno bowiem za ozdoby uznać takie elementy jak talerze anten satelitarnych (wynikające z postępu cywilizacyjnego) czy też pstrokaciznę reklam (spowodowaną zmiana systemu polityczno-gospodarczego)- za podnoszenia walorów estetycznych miasta. Przestrzenny chaos dopełniony jest przez pajęczą sieć napowietrznych instalacji elektrycznych, których uporządkowanie wydaje się nabierać cech niezwykłej pilności.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
