Pierwsza wzmianka dotycząca Obiechowa pochodzi z roku 1215, zaś tutejszej parafii –z lat 1325-27, z której pleban Józef płacił od 9 grzywien i 6 skojców do 13 skojców i 18 denarów świętopietrza. W połowie XV stulecia istnienie obiechowskiego drewnianego kościoła parafialnego potwierdza Długosz. Dziedzicem wsi był wtedy Jan lub Iwan, kasztelan międzyrzecki.. W wieku XVII wieś należała do rodu Księskich a w XVIII do Mieroszewskich.
Obecny kościół jest najprawdopodobniej drugim z kolei, w każdym razie nie jest znany żaden dokument, który wspominałby o jeszcze innym obiekcie sakralnym w Obiechowie. Zbudowany został w roku 1763 przez dziedziczką – Katarzynę z Dembskich Mieroszewską, wdowę po Felicjanie, a wykończony przez jej syna, Józefa. Józef Mieroszewski, jak pisze ksiądz Wiśniewski: „otoczył kościół murem z 3 bramami, 14 stacjami i kaplicą zwaną ‘Mausoleum’ o czterech filarach w 1818 roku”. Konsekracja kościoła nastąpiła dopiero w roku 1890, prawdopodob- nie po zakończeniu gruntownego remontu. Dokonał jej biskup kielecki Tomasz Teofil Kuliński umieszczając w ołtarzu relikwie św. Agnieszki i św. Wincentego. W pierwszych latach XX stulecia dotychczasową drewnianą zakrystię zamieniono na nową, murowaną. W roku 1913 od południa do nawy dostawiono przybudówkę zawierającą kruchtę i schowek. Wymieniono też szalunki oraz odnowiono wnętrze. Kolejne remonty miały miejsce w roku 1937 i 1970.
Kościół jest orientowany. Stoi na placyku w środku wsi, prawie na osi drogi łączącej Węgrzynów z Dąbrowicą. Pisze o nim ksiądz Wiśniewski: „Kościół jest drewniany, do którego przy głównym wejściu dostawiono wyniosłą dzwonnicę, od południa boczną kaplicę, zaś od północy murowaną zakrystię. Prezbiterium jest o jeden stopień wyższe od poziomu nawy, jest jednak węższe od niej, oświetlone dwoma oknami, zaś nawa czterema. Między prezbiterium i nawą jest zarzucona barokowo wygięta tarcza z Panem Jezusem na krzyżu. W obu chórach podsiębitka wygięta w kształcie sklepienia. Chór wsparty na dwóch słupach a la roccoco”.
Uzupełniając ten opis dodać należy, że kościół /poza zakrystią/ wykonany jest z drewna. Usytuowana od zachodu kwadratowa w planie wieża, mieszcząca na parterze –kruchtę, a wyżej pełniąca rolę dzwonnicy ma konstrukcję słupowo – ramową, reszta budowli wykonana została w konstrukcji zrębowej. Nawę, wielobocznie zamknięte prezbiterium i zakrystię nakrywają dachy dwuspadowe, nad przybudówkami wykonane są dachy pulpitowe. Wieżyczkę na sygnaturkę i dzwonnicę wieńczą hełmy o barokowych sylwetach, pokryte blachą – podobnie jak wszystkie dachy kościoła. Elewacje oszalowane są pionowymi deskami z lisicami uformowanymi na kształt pilastrów, mających wyraźnie wyodrębnioną część cokołową i korynckie głowice na kostkowych impostach. Z pierwotnego kościoła /albo też przeniesiono je tu z zupełnie innego obiektu/ pochodzą dzwony: starszy gotycki, z wieku XV, ozdobiony medalionem z Madonną, młodszy z roku 1625 z dekoracją przedstawiającą Zwiastowanie i Ukrzyżowanie. Starsze od kościoła są także organy, wykonane przez Jana Kondorskiego w roku 1683 i przez niego remontowane w roku 1699.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
