Zbudowana w wieku XVIII, stoi przy zachodnim ogrodzeniu kościelnego cmentarza.. Materiałem jest sosnowe drewno, a konstrukcję wykonano „w słup” Wyciosane z dębiny przyciesie opierają się na kamiennej podmurówce. Dzwonnica ma plan kwadratu. Jest dość niska, a jej oszalowane deskami ściany są lekko pochyłe, zwężając się ku górze. Nakrywa ją namiotowy pobity gontem dach, z lekko zaokrąglonymi krawędziami, wsparty na profilowanym gzymsie pod dość wydatnym okapem. Dach zwieńczony jest dość masywną, ośmioboczną latarnią prawdopodobnie nowszą niż reszta dzwonnicy. Ksiądz Bastrzykowski pisze, że „dach i ściany były odnowione, w zastosowaniu jednak do pierwotnej konstrukcji i w całkowitym zastępowaniu nowych belek dzwonnica mogła zachować pierwotny wygląd”. Przed dzwonnicą, od jej południowej strony, stoi kamienna rzeźba „w rzymskiej powiewnej tunice, trzymająca w prawym ręku odsłonionym powyżej łokcia tablicę z pia-skowca, na której wyryto herb Topór. Tablica oparta na prawej odsłonionej do kolan nodze”. Postacią tą jest anioł, a katalog zabytków datuje posąg na wiek XVII.
Adam Malicki
Inne wpisy tego autora
Skomentuj
Galeria
