Piotrkowice. Widok kościoła od strony południowo-wschodniej
Ksiądz Wiśniewski pisał: „Miechów posiada Grób Pański wzorowany na jerozolimskim, Ossolin w diecezji sandomierskiej Betlejemską kaplicę. W 1. Połowie XVII w.ojcowie nasi mieli szczególne nabożeństwo do NMP Loreatńskiej i stawiali jej kaplice na wzór tej, która istnieje w Loreto”. Pierwotna piotrkowicka kaplica powstała w wieku XVII. Obecna kaplica zbudowana została w roku 1776, a w roku 1788, gdy trwały prace przy jej wykańczaniu: „hr. Joachim Tarnowski (małżonek Marianny Krasińskiej) miejscowy dziedzic, pewną sumą pieniężną do tego dzieła się przyczynił”.
Kaplica loretańska jest późnobarokowa; dobudowano ją od zachodu i połączono z kruchtą znajdującą się w przyziemiu kościelnej wieży. Kaplica, wykonana z cegły, ma plan ośmioboku wpisanego w owal. Nakrywa ją eliptyczna kopuła bez bębna, z eliptyczną latarnią. W emporze nad przejściem do kościoła umieszczono chór muzyczny. Elewacje dwukondygnacyjne – rozczłonkowane sa zdwojonymi i zwielokrotnionymi pilastrami, niosącymi belkowanie. W górnej kondygnacji głowice z girlandami kwiatów. Między pilastarami znajdują się okna, zwieńczone gzymsami o kształcie łuku.
Po środku wnętrza kaplicy stoi prostokątny domek loretański. We wnęce ołtarzowej ustawiona jest gotycka figurka Madonny z ok. roku 1400. W kaplicy stoi także cudowna figurka Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia, odnaleziona w roku 1628, dziś w rokokowej oprawie relikwiarzowej, z aniołkami.
Klasztor, którego południową część dawnego czworoboku stanowi kościół i biegnący wzdłuż niego piętrowy krużganek – dziś ma już tylko jedno skrzydło. Pozostałe skrzydła zburzone zostały około roku 1850. Skrzydło wschodnie ma dziś dwa pietra. Na piętrze, ponad zakrystią znajduje się dawne oratorium, trzema oknami otwierające się do prezbiterium. Wejście do klasztoru prowadzi od strony wschodniej, poprzez portal kamienny z późnorenesansowym oprofilowaniem – dziś obudowany dodanym niedawno przedsionkiem.
