Plan Pierzchnicy z ukazaniem hipotetycznego kształtu owalnicy, która poprzedzała lokację
Pierzchnica, dawniej Pierśnica, a u Długosza Pirsznica, w wieku XIV była już wsią parafialną, płacąc w 1336 roku trzy skojce świętopietrza. Pierzchnicka parafia musiała mieć wówczas zaledwie parę lat – nie była bowiem wymieniana wśród parafii opłacających Watykanowi tak zwaną dziesięcinę wienneńską w latach 1325-27. Do roku 1359 dziesięcinę z Pierzchnicy pobierał biskup krakowski, nie była więc jeszcze wtedy miastem. Wiadomo, że Pierzchnica – kiedy była wsią – należała do szydłowskiego klucza dóbr królewskich. Nie wiadomo jednak kiedy powstała, choć fakt założenia tu parafii, świadczyć może o jej większym znaczeniu niż innych pobliskich wsi i być może o dłuższym rodowodzie. Próby określenia kształtu przestrzennego Pierzchnicy w jej przedkolacyjnej fazie dokonuje Bogusław Paprocki w „białej karcie” z roku 1989. Wydaje się, że prawidłowo odczytuje oś układu zabudowy (północ-południe), opartą o szlak Daleszyce (a potem Kielce) – Chmielnik, rozszerzający się tutaj w owalnicę. Pisze on: „Wylot ul. Błońskiej z rynku oraz przebieg ul. Krótkiej (pomiędzy ul. Szkolną i Błońską) wskazuje na przedlokacyjną owalnicę placu targowego”.
Zapewne tak właśnie było, bo jeszcze na mapie Meyera von Heldensfelda z początków wieku XIX ulicą „wylotową” z Pierzchnicy w kierunku północnym, a więc ku Daleszycom i Kielcom – nie jest ulica Kielecka (jak obecnie), lecz właśnie ulica Błońska. Z czasem – ranga ulicy Błońskiej obniżyła się (być może zmieniły swój przebieg płynące na północ rzeczki, co utrudniało tamtędy przejazd) i zamiast do Borkowa prowadzi ona teraz ku łąkom (błoniom); wzrosło zaś znaczenie ulicy Kieleckiej, prowadzącej ku Szczecnu z odgałęzieniem do Pierzchnianki, a stąd do Ujn i Majdana (później Holendrów). Tłumaczyłoby to również lokalizację parafialnego kościoła przy ul. Kieleckiej, jako nie zakłócającej – wcześniejszego od niej – rozplanowania wsi. W każdym razie, podczas lokacji miasta, na sposób jego rozplanowania miały wpływ dwa czynniki: układ przestrzenny (i wynikające z niego stosunki własnościowe) dawnej wsi oraz usytuowanie zbudowanego przed lokacją kościoła.
