Z espół kościoła parafialnego pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Kościół był murowany w latach 1879 – 1880, wg projektu architekta Józefa Donheisera.
Według sfałszowanego dokumentu erekcyjnego kościół w Biechowie powstał w roku 1315. Mimo, iż dokument jest ewidentnie fałszywy i sporządzono go dopiero w XVII lub XVIII wieku, najprawdopodobniej data erekcji jest jednak prawidłowa. Wzmianka z roku 1326 potwierdza istnienie biechowskiego kościoła, którego plebanem był wówczas Boguslaus. Długosz pisze o drewnianym kościele w Biechowie pod wezwaniem Wszystkich Świętych; dziedzicami byli wówczas Jan z Rytwian, pieczętujący się Jastrzębcem i Mikołaj Biechowski, herbu Powała.
W roku 1598 podczas wizytacji biskupiej zanotowano, że tutejszy kościół ma malowany strop z wyobrażeniem Chrystusa Ukrzyżowanego, umieszczonym po środku. W stuleciu następnym dokumenty wspominają o stale pogarszającym się stanie technicznym budowli – w 1664 zapisano, iż cała jest spróchniała, zaś trzydzieści lat później, że ściany, celem ich wzmocnienia ujęte zostały „w kleszcze”. Remont odbył się także w roku 1708. W roku 1743 kościół ponownie konsekrowano, a w 1759 dobudowano do niego nową, murowaną zakrystię. Z opisu z roku 1740 wiemy, że przy nawie od południa dostawiona była kaplica św. Barbary a od zachodu kruchta-dzwonnica.
Dziewiętnastowieczny kształt kościoła łatwo odtworzyć dzięki zachowanemu w Dyrekcji Ubezpieczeń planikowi i załączonego przy nim opisu. Był on modrzewiowy, zbudowany w konstrukcji zrębowej. Nawa zbliżona była do kwadratu /24,5 na 21,5 łokcia/, prezbiterium prostokątne, od nawy węższe, zamknięte trójbocznie. Do prezbiterium przylegała murowana zakrystia z roku 1759, z wydzielonym wewnątrz niewielkim skarbczykiem. „W 1878 r. – pisze ksiądz Wiśniewski – kościół był bardzo skutkiem starości zdezelowany, ściany pomimo wzmocnień wystawione na wiatry /kościół stoi na górze/ groziły ruiną…Więc uchwałą parafialna postanowiono ściany kościelne, zdezelowane, stopniowo usuwać i zastępować murowanymi, tak aby w nabożeństwach nie było przerwy…”. Projekt przebudowy sporządził Józef Donheiser „budowniczy krakowski”. Roboty rozpoczęto 10 maja 1879, ukończono w ostatnich dniach września 1881. Prowadzono je etapami, starając się wykorzystać te elementy, które były w dobrym stanie technicznym – więźbę dachową, rzeźbione gotyckie drzwi a także „pułap z drzewa modrzewiowego …w kasetony, w harmonijnych liniach urządzony”.
Kościół – wiemy to z opisu księdza Wiśniewskiego – składał się z nawy i węższego od niej prezbiterium, przy którym stała osiemnastowieczna zakrystia. Od strony południowej do nawy przylegała niska, sklepiona kaplica Matki Boskiej oraz kruchta. Posadzka w nawie wykonana była z ciosu, przywiezionego tu z Korytnicy koło Kotuszowa. Ołtarz główny, renesansowy, zdobiły cztery kolumny. W ołtarzu znajdował się Chrystus Ukrzyżowany oraz Matka Boska i św. Jan /rok 1626/. Ks. Jan zwrócił też uwagę na główne drzwi kościoła – nazywając je „pamiątkowymi” – rzeźbionymi, z herbami Jastrzębiec i Leliwa.
Podczas działań wojennych w roku 1944 kościół częściowo spłonął. Odbudowano go w roku 1950 według projektu architekta Stanisława Płazy. Ze starego kościoła pozostała właściwie tylko zakrystia – reszta jest nowa. Z wyposażeniem jest podobnie – zachował się jednak opisany przez ks. Wiśniewskiego portret z roku 1759, malowany na miedzianej blasze i przedstawiający biechowskiego proboszcza, ks. Sebastiana Ząbkowskiego.
One Response to “BIECHÓW Kościół parafialny. Gmina Pacanów, powiat buski.” Subscribe